Δυσλεξία και Αγγλικά

 Μπορούν οι μαθητές με δυσλεξία να έχουν επιτυχία στην εκμάθηση των αγγλικών ως ξένη γλώσσα;

«Μαμά, εγώ θα μπορέσω να μάθω αγγλικά όπως τα άλλα παιδιά της τάξης;»

Σε κοιτάζει με απορία και θλίψη, γιατί έχει δυσλεξία και στην τάξη των αγγλικών το μόνο που κάνει είναι να . . . ζωγραφίζει!

Γιατί όπως λέει …. « η κυρία μιλάει πολύ γρήγορα», «δεν προλαβαίνω να γράψω και να καταλάβω», και «όλα γυρίζουν στο κεφάλι μου και μπερδεύονται…».

Πώς μπορούμε λοιπόν να βοηθήσουμε ένα έξυπνο και ικανό παιδί με δυσλεξία να πετύχει σε μια τόσο σημαντική δεξιότητα για τη ζωή όπως αυτή της εκμάθησης της αγγλικής γλώσσας; Σίγουρα πάντως όχι με το συμβατικό τρόπο διδασκαλίας που θυμίζει κάτι από… «σελίδα 5, άσκηση 6, Κωστάκη διάβαζε…».

Τα καλά νέα είναι  ότι σύμφωνα με έρευνες παγκοσμίως ο «πολυαισθητηριακός» τρόπος διδασκαλίας βοηθά πολύ και είναι απαραίτητος  στην εκμάθηση της ξένης γλώσσας σε παιδιά με δυσλεξία και άλλες ειδικές μαθησιακές ανάγκες (ΕΜΑ), ενώ ταυτόχρονα είναι ευεργετικός για όλους τους μαθητές. Ο εκπαιδευτικός εκτός από την προφορική διδασκαλία, πρέπει να χρησιμοποιεί χρώμα, εικόνα, ήχο, αφή και σώμα σε μια προσπάθεια παρουσίασης του μαθήματος του με βιωματικό «ζωντανό» τρόπο.

Διότι μόνο ότι μπορέσει να βιώσει και να αισθανθεί ο μαθητής με δυσλεξία, θα καταφέρει τελικά να κατανοήσει και να μάθει. Αντιθέτως, όταν  διδάσκεται μόνο με λεκτικές οδηγίες (κάτι πολύ συνηθισμένο στις τάξεις του ελληνικού σχολείου), όλα περνάνε πολύ «άτονα» στη δική του αντίληψη, με αποτέλεσμα να χάνει το ενδιαφέρον του, να αποθαρρύνεται  και να μειώνετε πολύ η επίδοση του.

          Όσον αφορά στην ανάγνωση που αποτελεί και τη βασικότερη δεξιότητα που ο μαθητής με δυσλεξία χρειάζεται υποστήριξη και ενίσχυση, ο εκπαιδευτικός οφείλει να βοηθήσει στη φωνολογική επίγνωση της γλώσσας δίνοντας κανόνες και ασκήσεις που θα βοηθήσουν στην αποκωδικοποίηση του γραπτού λόγου σε προφορικό.

Η αγγλική γλώσσα είναι μια «μη φωνητική» γλώσσα, δηλαδή άλλα γράφουμε και άλλα διαβάζουμε, σε αντίθεση με την ελληνική όπου υπάρχει στενή σχέση μεταξύ γραφήματος – φωνήματος, και έτσι αυτό που γράφουμε αυτό και διαβάζουμε.

Γι’ αυτό οι εκπαιδευτικοί πρέπει να δίνουν σαφείς κανόνες στα παιδιά, εξηγώντας γιατί πχ το «plane» διαβάζεται «πλέ΄ι΄ν» και όχι «πλάνε». Θα ήταν μάταιο να περιμένουν ότι οι μαθητές με δυσλεξία θα το μάθουν επειδή «έτσι διαβάζεται η λέξη…», μια που οι δυσλεξικοί δεν μπορούν να αυτοματοποιήσουν την ανάγνωση των λέξεων χωρίς να τους δίδονται συγκεκριμένοι κανόνες φωνολογικής αποκωδικοποίησης.

Είναι αλήθεια λοιπόν ότι τα παιδιά με δυσλεξία μπορούν να πετύχουν στην εκμάθηση της αγγλικής ως ξένη γλώσσα, εάν ο εκπαιδευτικός είναι κατάλληλα εκπαιδευμένος ώστε η διδασκαλία του να εντάσσει παιδιά με δυσλεξία και άλλες ΕΜΑ ομαλά μέσα στην τάξη, βοηθώντας τα έτσι να παρακολουθήσουν με επιτυχία το μάθημα των αγγλικών. Ας μην ξεχνάμε ότι οι μαθητές με δυσλεξία έχουν φυσιολογική ή και άνω του μέσου όρου νοημοσύνη και αν δεν μπορούν να μάθουν με τον τρόπο που εμείς διδάσκουμε, τότε προφανώς πρέπει να μάθουμε να διδάσκουμε με τον τρόπο που εκείνοι μαθαίνουν.

Αγγελικής Παππά

Καθηγήτρια Αγγλικών – Ειδική Παιδαγωγός

Εκπαιδεύτρια καθηγητών αγγλικών δημόσιας κα ιδιωτικής εκπαίδευσης

Πηγή: e-psychology.gr

Τα όρια στην αγωγή των παιδιών

Τα σωστά όρια και κανόνες όταν τεθούν στα παιδιά τότε αποτρέπουν τα ψυχολογικά και κοινωνικά προβλήματα και βοηθούν την ομαλή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη τους, γιατί τα βοηθούν να νιώθουν ασφαλή,  να έχουν αυτοπεποίθηση και σκοπό, να συμβιώνουν ικανοποιητικά με το περιβάλλον τους, να προστατεύουν τον εαυτό τους, καθώς και του μαθαίνουν έμπρακτα αξίες όπως η δημοκρατία και η δικαιοσύνη.

Ένας από τους λόγους που τα παιδιά παραβιάζουν τα όρια που τους τίθενται είναι για να εκφράσουν την δυσαρέσκειά τους με τους μεγάλους συχνά για κάποια αδικία.

Γι’ αυτό τα όρια που βάζουμε πρέπει να είναι σαφή, ξεκάθαρα, χωρίς αντιφάσεις, δίκαια και σταθερά, ώστε το παιδί να τα κατανοήσει, να τα δεχτεί και να μπορεί να τα εφαρμόσει και να συμβαδίζουν με την εξέλιξη του παιδιού τις ανάγκες της ηλικίας του.

Δηλαδή το ναι μας να είναι ναι, και το όχι μας να είναι όχι. Αυτό σημαίνει πως όταν λέμε είτε ναι είτε όχι, πρέπει να το πιστεύουμε και τα εφαρμόζουμε και εμείς οι ίδιοι, αλλιώς το παιδί θα λάβει διπλό μήνυμα από την συμπεριφορά μας και θα μπερδευτεί.

Είναι πολύ σημαντικό τα όρια να είναι δίκαια, δηλαδή να μην αδικούμε ή υπερεκτιμούμε το παιδί σε σχέση με τα άλλα παιδιά. Τα όρια είναι να μην είναι ελλιπή ή υπερβολικά (δηλαδή να μην απαγορεύουμε ή επιτρέπουμε τα πάντα) ή πολύ στενά ή πολύ χαλαρά, για να μην αντιδράσει υπερβολικά εναντίον μας,  να μην δείξει απείθεια ή συναισθηματικά προβλήματα.

Επίσης είναι ευεργετικό για το παιδί να εκδηλώνουμε και ποιά όρια “σηκώνουν” διαπραγμάτευση και ποιά όχι και όταν τιμωρούμε ή επιβραβεύουμε το παιδί πάντα να δίνουμε και σαφή εξήγηση με λίγα, απλά και κατανοητά λόγια γιατί δίκαια το τιμωρήσαμε ή το επιβραβεύσαμε.

Υπομονή, και αφιέρωση χρόνου χρειάζεται λοιπόν για να εγκαθιδρύσουμε τα θεμέλια της αγωγής και ανάπτυξης των παιδιών που είναι τα όρια.

Δημήτρης Τσουκάλης

Ψυχολόγος, Msc εφαρμοσμένη παιδοψυχολογία,

Msc  Υπαρξιακή ψυχοθεραπεία

Πηγή: e-psyhology.gr

Ποιος είναι ο Κρητικός που μιλάει 32 γλώσσες!

Η γλώσσα είναι η γέφυρα που σε ενώνει με έναν άλλο πολιτισμό, λέει ο Ιωάννης Οικονόμου, ο πλέον πολύγλωσσος μεταφραστής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο οποίος μιλά 32 γλώσσες.

Ο 47χρονος Κρητικός, ο οποίος εργάζεται στη Γενική Διεύθυνση Μετάφρασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μίλησε στα ΜΜΕ για την αγάπη του γι αυτό που κάνει και το οποίο του έχει ανοίξει νέους ορίζοντες, αφού μπορεί να μιλήσει άνετα με τους περισσότερους ανθρώπους στον κόσμο, να διαβάσει τα αγαπημένα του λογοτεχνικά βιβλία στη γλώσσα που γράφτηκαν και να καταλάβει το νόημα ξένων για πολλούς τραγουδιών.

Το να μάθει κανείς τόσες πολλές γλώσσες, σημειώνει, "χρειάζεται πολύ αγάπη, πολύ μεράκι, να έχεις τα κίνητρα, δηλαδή να είσαι σε επαφή με τους ανθρώπους που μιλάνε αυτές τις γλώσσες και να έρχεται από την καρδιά".

Ακόμη και ένα βαρετό προς μετάφραση νομικό κείμενο, αποτελεί για τον ίδιο ευτυχία, αφού, όπως λέει, ξέρει πως για κάποιους θα είναι χρήσιμο, ενώ θεωρεί ότι οι συνάδελφοι του οικοδομούν την ενωμένη Ευρώπη, κτίζοντας γέφυρες επικοινωνίας.

Ο πολύγλωσσος μεταφραστής μεγάλωσε στο Ηράκλειο και από μικρός είχε μια φοβερή περιέργεια να μάθει τι σήμαιναν "οι άγνωστοι ήχοι" που έβγαιναν από τα στόματα των τουριστών που κατέκλυζαν το νησί και έτσι, στα 5 του χρόνια, αρχίζει να μαθαίνει Αγγλικά, ενώ μέχρι να τελειώσει το σχολείο μιλούσε ήδη 8 ξένες γλώσσες.

Σπούδασε γλωσσολογία στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές μεσανατολικών γλωσσών και πολιτισμών στο πανεπιστήμιο Columbia των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ ταξίδεψε σε κάθε γωνιά του πλανήτη, γνωρίζοντας νέους πολιτισμούς και κουλτούρες.

            Ως μεγαλύτερη πρόκληση για τον ίδιο υπήρξε η εκμάθηση της κινεζικής γλώσσας, αφού δεν έχει, όπως λέει, γραμματική, ανώμαλα ρήματα, εξαιρέσεις, "αλλά η έννοια της είναι φοβερή και ήταν μια υπέροχη πρόκληση". Ευκολότερες θεωρεί τις "λατινογενείς γλώσσες" και έχει πάθος με τις "νεκρές" γλώσσες, αυτές δηλαδή που δεν μιλιούνται πια.

Αφού έμαθε την αμχαρική γλώσσα, γιατί απλά αγαπούσε την αιθιοπική κουζίνα, ο Ιωάννης Οικονόμου, λάτρης και της γαστρονομίας, δεν αποκλείει να μάθει και κορεάτικα, αν και όπως λέει, αυτό θα εξαρτηθεί από το εάν θα του αρέσει η κορεατική κουζίνα.

Πολλά βιβλία στα 4, γερό μυαλό στα 18

Θέλετε το παιδί σας όταν μεγαλώσει να γίνει εξυπνότερο και να μπορεί να χειρίζεται καλύτερα τις καταστάσεις και τον κόσμο γύρω του; Αν ναι, δώστε του φυσικά αγάπη και στοργή αλλά κυρίως… διαβάστε του βιβλία, από τα πρώτα του κιόλας χρόνια. Μελέτη διαπίστωσε ότι όσο περισσότερα πνευματικά ερεθίσματα έχει ένα παιδί στην ηλικία των 4 ετών τόσο καλύτερα ανεπτυγμένος είναι ο εγκέφαλός του στα 18, χαρίζοντάς του υψηλότερη νοημοσύνη και καλύτερες γνωσιακές λειτουργίες.

Τα ευρήματα έρχονται να υπογραμμίσουν, σφραγίζοντας με τη «βούλα» της εγκεφαλικής τομογραφίας, την τεράστια σημασία που έχουν οι εμπειρίες της πρώτης παιδικής ηλικίας αργότερα στη ζωή. Η επικεφαλής της μελέτης, Μάρθα Φάρα, διευθύντρια του Κέντρου Νευροεπιστημών και Κοινωνίας του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, θεωρεί ότι υποδηλώνουν την ύπαρξη μιας περιόδου, στα πρώτα στάδια της ζωής μας, η οποία καθορίζει τη βέλτιστη ανάπτυξη του εγκεφάλου μας. «Πραγματικά υποστηρίζουν την ιδέα ότι αυτά τα πρώτα χρόνια έχουν ιδιαίτερη επιρροή» τόνισε.

Μελέτη σε βάθος χρόνου

Η μελέτη παρακολούθησε 64 παιδιά από την ηλικία των τεσσάρων ετών ως την ηλικία των περίπου 20 ετών. Στην αρχή της οι επιστήμονες επισκέφθηκαν τα σπίτια των τετράχρονων καταγράφοντας μια σειρά από λεπτομέρειες ώστε να μετρήσουν τα πνευματικά ερεθίσματα που δέχονταν – π.χ. πόσα παιδιά βιβλία είχαν, αν είχαν εκπαιδευτικά παιχνίδια που τους μάθαιναν τα χρώματα, τους αριθμούς και τα γράμματα ή αν έπαιζαν με μουσικά όργανα, αληθινά ή παιχνίδια.

Επίσης αξιολόγησαν τη «γονική γαλούχηση» – πόση ζεστασιά, φροντίδα και υποστήριξη είχαν τα παιδιά από τους γονείς. Οι ίδιοι έλεγχοι επαναλήφθηκαν όταν τα παιδιά ήταν οκτώ ετών.

Ύστερα από περίπου μια δεκαετία, όταν οι συμμετέχοντες ήταν μεταξύ 17 και 19 ετών, οι ειδικοί εξέτασαν τον εγκέφαλό τους στον τομογράφο.

Η ανάλυση των δεδομένων έδειξε ότι ο εγκέφαλος των παιδιών που είχαν περισσότερα γνωσιακά ερεθίσματα στην ηλικία των τεσσάρων ετών ήταν καλύτερα ανεπτυγμένος. Όλοι οι άλλοι παράγοντες που εξέτασαν οι επιστήμονες – μεταξύ των οποίων ο δείκτης νοημοσύνης των γονιών, η γονική γαλούχηση σε όλες τις ηλικίες ή η ενίσχυση των γνωσιακών ερεθισμάτων στην ηλικία των οκτώ ετών – δεν φάνηκαν να έχουν καμία επιρροή.

Λεπτότερος φλοιός, υψηλότερο IQ

Συγκεκριμένα οι ειδικοί είδαν ότι ο εγκέφαλος των παιδιών που είχαν περισσότερα πνευματικά ερεθίσματα στα τέσσερα είχε λεπτότερο φλοιό – χαρακτηριστικό το οποίο αποτελεί δείγμα μεγαλύτερης ανάπτυξης. Όταν γεννιόμαστε ο φλοιός του εγκεφάλου μας – το εξωτερικό του στρώμα δηλαδή – είναι πιο χονδρός, Καθώς όμως αναπτυσσόμαστε, περνώντας στην παιδική ηλικία και στην εφηβεία, σιγά σιγά αρχίζουμε να αποβάλλουμε τα κύτταρα που μας είναι άχρηστα, «εξειδικεύοντας» περισσότερο αυτά που απομένουν, με αποτέλεσμα ο φλοιός να λεπταίνει.

«Πρέπει πραγματικά να λεπτύνει και να εκπαιδευθεί για να ανταποκριθεί στο περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουμε» εξήγησε ο Μπράιαν Αβαντς, επίκουρος καθηγητής Ακτινολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και κύριος συγγραφέας της μελέτης. «Οσο περισσότερο διεγείρονται κάποια τμήματα του εγκεφάλου τόσο πιο λεπτά γίνονται, Χρησιμοποιούνται περισσότερο και εξειδικεύονται σε συγκεκριμένα καθήκοντα» υπογράμμισε ο ερευνητής, προσθέτοντας ότι τα άτομα με λεπτότερο φλοιό τείνουν να έχουν υψηλότερο δείκτη IQ.

«Φαίνεται σχεδόν, όποια και αν είναι η φυσιολογική αναπτυξιακή διαδικασία, σαν αυτή να επιταχύνθηκε ή να προχώρησε στα παιδιά με τα περισσότερα γνωσιακά ερεθίσματα» σχολίασε από την πλευρά της η κυρία Φάρα. Η περιοχή που φάνηκε να έχει επηρεαστεί περισσότερο, όπως ανέφεραν οι ερευνητές παρουσιάζοντας τη μελέτη τους στο ετήσιο συνέδριο της Εταιρείας Νευροεπιστημών στη Νέα Ορλεάνη, ήταν ο αριστερός έξω κροταφικός φλοιός. Η περιοχή αυτή, η οποία βρίσκεται περίπου πίσω από το αφτί, σχετίζεται με την εννοιολογική μνήμη, την επεξεργασία του νοήματος των λέξεων και τη γενική γνώση μας για τον κόσμο.

Πηγή: Το ΒΗΜΑ

Παιδί και υπολογιστής: Παν μέτρον άριστον;

από την Έλενα Μπούλια

Έχετε σίγουρα παρατηρήσει την ευκολία με την οποία παιδιά ακόμα και των πιο μικρών ηλικιών χειρίζονται τους υπολογιστές και σας έχει σίγουρα ενοχλήσει το γεγονός ότι όσο αυτά μεγαλώνουν τόσο περισσότερο εθίζονται σε video games (αρχικά) και social networks (στη συνέχεια), σε βαθμό που να μην ξεκολλούν από την οθόνη. Τι μπορείτε να κάνετε;

Οι κίνδυνοι του υπολογιστή

Σε γενικές γραμμές η πολύωρη έκθεση των παιδιών στην οθόνη του υπολογιστή συνδέεται από τους επιστήμονες με ως επί το πλείστο αρνητικά ευρήματα: Η παιδική παχυσαρκία, η απομόνωση από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, η επιβάρυνση της νοητικής, ψυχολογικής και συναισθηματικής ανάπτυξης μέσω της παρακολούθησης βίαιων ή ακατάλληλων σκηνών, είναι κάποιες μόνο επιπτώσεις που παιδίατροι και παιδοψυχολόγοι επισημαίνουν.

Από την άλλη, όμως, είναι δυνατόν να αποκλείσεις τον υπολογιστή από το παιδί;

Τα οφέλη του υπολογιστή

Ο γενικός κανόνας, λένε οι ειδικοί, τον οποίον οι γονείς θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους όσον αφορά την χρήση του οικογενειακού υπολογιστή από τα παιδιά, είναι ότι ο χρόνος ενασχόλησης θα πρέπει να είναι αντιστρόφως ανάλογος από την ηλικία του παιδιού. Τα βρέφη δεν χρειάζεται καν να έρχονται σε επαφή με τον υπολογιστή, ενώ μέχρι τα 2 τους έτη μόνο αποσπασματικές εικόνες μπορούν να αντιληφθούν.

              Η πρώτη σοβαρή επαφή μπορεί να γίνει από τα 3 έτη και μετά και πάντα συνοδεία του γονιού. Από αυτή την ηλικία και μετά το νήπιο μπορεί για μερικά λεπτά να παρακολουθήσει κάποια video, κατάλληλα για την ηλικία του, με απλή πλοκή και ευχάριστο τέλος. Για παράδειγμα, τα παλιά κλασικά καρτούν, οι ιστορίες με ζώα κ.λ.π. τα οποία μπορείτε να βρείτε στο YouTube μπορούν να τα διασκεδάσουν για λίγο, εξοικειώνοντας τα ταυτόχρονα με τον υπολογιστή ως μηχάνημα πολύτιμο για την υπόλοιπη ζωή τους.

Για παιδιά Δημοτικού ακόμα περισσότερα οφέλη μπορεί να έχει ο υπολογιστής ως προς την χρήση του ιντερνέτ, αφενός επειδή η χρήση του τα διδάσκει τεχνολογικές δεξιότητες που θα τους είναι απαραίτητες στον σύγχρονο κόσμο και αφετέρου επειδή μπορούν να το χρησιμοποιήσουν για την ενημέρωσή τους και ως πηγή απεριόριστων πληροφοριών που πιθανώς τους χρειαστούν για τα μαθήματα ή τις σχολικές εργασίες τους.

Όσο για τα βιντεοπαιχνίδια, τα οποία τα παιδιά λατρεύουν, όσο εθιστικά άλλο τόσο διασκεδαστικά και δημιουργικά μπορεί να είναι, εφόσον είναι κατάλληλα για την ηλικία τους.

            Ορθολογική χρήση του υπολογιστή

Πώς μπορεί, όμως, ο γονιός να βάλει φρένο στην χρήση του υπολογιστή από τα παιδιά και να τα προστατεύσει από τους κινδύνους του Διαδικτύου, όπως η επικοινωνία με αγνώστους, η «επίσκεψη» σε ακατάλληλες ιστοσελίδες και η επιρροή επίμονων διαφημιστικών;

Ο γονικός έλεγχος είναι η πρώτη λύση στην οποία θα πρέπει να καταφύγετε. Ο λόγος για ειδικά «εργαλεία» ηλεκτρονικών υπολογιστών, τα οποία συνήθως είναι ενσωματωμένα στα λειτουργικά συστήματα (π.χ. στα Windows) και σκοπό έχουν να φιλτράρουν των περιεχόμενο ιστοσελίδων, να εμποδίσουν ή να ελέγξουν την πρόσβαση σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης αλλά και να περιορίσουν τον χρόνο που έχουν τα παιδιά στην διάθεσή τους για την χρήση του υπολογιστή.

Στη διεύθυνση http://www.sipbench.eu/ διατίθεται βάση δεδομένων, όπου μπορείτε να αναζητήσετε το πλέον κατάλληλο εργαλείο γονικού ελέγχου για τις ανάγκες σας.

Το δεύτερο που θα πρέπει να κάνετε είναι να δώσετε στα παιδιά σας, ακόμα και στις πιο μικρές ηλικίες, κάποιες πολύτιμες συμβουλές σχετικά με την χρήση του υπολογιστή και δη του διαδικτύου:

Ως προς τον ίδιο τον υπολογιστή, δεν θα πρέπει να τον χρησιμοποιούν αν δεν ξέρουν τον τρόπο αλλά ακόμα κι αν ξέρουν θα πρέπει να σας εκφράζουν οποιαδήποτε απορία πριν κάνουν οποιοδήποτε «κλικ» που τους φαίνεται ακατανόητο.

Ως προς το διαδίκτυο, δεν θα πρέπει να επικοινωνούν με αγνώστους, ουδέποτε να δίνουν προσωπικές πληροφορίες σε άλλα άτομα ή σε ιστοσελίδες, ουδέποτε να συναντήσουν άτομο που γνώρισαν μέσω διαδικτύου, ουδέποτε να αγοράζουν αγαθά και υπηρεσίες χρησιμοποιώντας την πιστωτική σας κάρτα και να συμπεριφέρονται με την ίδια ευγένεια και τρόπους, όπως στην κανονική τους ζωή.

Αν χρειάζονται κάποια διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, θα πρέπει να είναι αρκετά ώριμα για να την χειρίζονται και, κατά καιρούς, καλό είναι να παρακολουθούμε την δραστηριότητά τους.

Σε κάθε περίπτωση οι γονείς θα πρέπει να αφιερώνουν χρόνο στα παιδιά τους για να εξερευνούν μαζί κάποιους ιστότοπους που τα ενδιαφέρουν αλλά και τα παιχνίδια με τα οποία παίζουν για να μπορούν να τα ελέγχουν καλύτερα και να παρεμβαίνουν όποτε το κρίνουν σκόπιμο.

Πηγή: mama365.gr

Η καθημερινή μελέτη των παιδιών (Homework)

    Τα παιδιά γυρίζουν από το σχολείο και συχνά και ξεκινά η ταλαιπωρία του διαβάσματος για την επόμενη μέρα. Για κάποια παιδιά είναι μια απλή διαδικασία που την ολοκληρώνουν μόνα τους και μερικές φορές με τη βοήθεια ενός ενήλικα. Για άλλα παιδιά είναι πιο δύσκολο είτε γιατί αντιμετωπίζουν μια μαθησιακή δυσκολία, είτε γιατί ο δάσκαλος βάζει πολλές ασκήσεις ή για άλλους λόγους. 

       Σκηνές με την μαμά να κυνηγά το παιδί σε όλο το σπίτι για να διαβάσει, να βάζει τιμωρίες ή ακόμα και να δίνει σφαλιάρες για να κάνει το παιδί να διαβάσει, να διαβάζουν ως αργά το βράδυ που ένα μικρό παιδί θα έπρεπε να κοιμάται και άλλες παρόμοιες συμβαίνουν καθημερινά σε πολλά σπίτια. Τέτοιες καταστάσεις είναι εξουθενωτικές και για το παιδί και για τους γονείς.

       Δουλεύοντας αρκετά χρόνια πλέον με παιδιά έχω παρατηρήσει ότι οι γονείς, συνήθως η μητέρα, επιβαρύνονται με το καθημερινό διάβασμα του παιδιού. Η καθημερινή μελέτη γίνεται μια εντελώς καταναγκαστική και βαρετή διαδικασία με στόχο να πάει το παιδί "διαβασμένο" στο σχολείο. Γίνεται μεγάλος αγώνας να προλάβουν να κάνουν όλες τις ασκήσεις. Συχνά, αν δεν υπάρχει αρκετός χρόνος ή διάθεση, το παιδί απλά αντιγράφει τις ασκήσεις από ένα βοήθημα προκειμένου να μην πάει κενά τα τετράδια στο σχολείο.

      Έτσι όμως μαθαίνει τίποτα το παιδί; Διευρύνει τις γνώσεις του; Η' απλά μαθαίνει να παπαγαλίζει και να αντιγράφει;

       Σκοπός του σχολείου και όλης της διαδικασίας εκπαίδευσης είναι το παιδί να μάθει, να ανακαλύψει, να βιώσει και να διευρύνει τις γνώσεις του. Σκοπός δεν είναι να παρουσιάσει απλά την εικόνα του διαβασμένου παιδιού για να πάρει καλύτερο βαθμό, αλλά η ουσιαστική μάθηση.

       Τι πρέπει να κάνετε

       Καταρχήν φροντίστε να έχετε συγκεκριμένο πρόγραμμα διαβάσματος, δηλαδή ώρα και μέρος. Το δωμάτιο που διαβάζει το παιδί να είναι τακτοποιημένο και να μην έχει πολλά αντικείμενα πάνω και γύρω από το γραφείο. Αν πρόκειται για παιδί με διάσπαση προσοχής τότε ο κανόνας θέλει όσο πιο άδειο το γραφείο τόσο το καλύτερο για τη συγκέντρωση του παιδιού. Επίσης καλός φωτισμός αλλά και ησυχία είναι απαραίτητα. 

     Αφήστε το παιδί να ξεκινήσει την μελέτη μόνο του λέγοντας του ότι μπορεί να σας ρωτήσει οποιαδήποτε απορία όποτε θέλει. Βοηθήστε το μόνο όταν χρειάζεται και μην συνηθίζετε να κάθεστε μαζί του στο διάβασμα, γιατί κάποια στιγμή θα κουραστείτε. Το παιδί πρέπει να μάθει να οργανώνει το διάβασμα του μόνο του και να μην στηρίζεται πάνω στο γονιό. Συχνά βλέπω οι γονείς να ανοίγουν την τσάντα, να ψάχνουν τις ασκήσεις και να τις τοποθετούν έτοιμες για συμπλήρωση πάνω στο γραφείο. Αυτό είναι εντελώς λάθος! Δεν πάτε εσείς σχολείο, αλλά το παιδί! Ο μαθητής είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει τι έχει να κάνει στο σπίτι, να βλέπει το πρόγραμμα της επόμενης μέρας και να κάνει τις ασκήσεις του. Θα παρεμβαίνετε μόνο όταν σας πρέπει!

      Αν το παιδί δεν καταλαβαίνει μια άσκηση ακόμα κι αν του την εξηγήσετε ή πολλές φορές ούτε καν οι γονείς δεν μπορούν να τη λύσουν- συχνό φαινόμενο στα μαθηματικά της ε' δημοτικού!- τότε να μην γίνεται αντιγραφή από κάποιο βοήθημα. Αφήστε το παιδί να πάει κενή την άσκηση και να ενημερώσει το δάσκαλο ότι δεν απάντησε γιατί πολύ απλά δεν το κατάλαβε! Τότε ο δάσκαλος θα πρέπει να δείξει βήμα βήμα τη λύση στην τάξη. Δεν κερδίζετε τίποτα με την αντιγραφή, αντιθέτως δείχνετε στο παιδί μια λάθος αντίληψη και πρακτική.

        Προσπαθήστε να κάνετε την ώρα της καθημερινής μελέτης μια ευχάριστη ώρα. Δώστε πρακτικά παραδείγματα στο παιδί όπου και όταν αυτό είναι εφικτό. π.χ στη φυσική, κάντε κάποιο πείραμα. 

        Κάντε συμφωνία με το παιδί ότι μόλις τελειώσει το διάβασμα θα παίξετε ή θα κάνετε κάτι διασκεδαστικό μαζί. π.χ. μια βόλτα, μια χειροτεχνία κ.λ.π Αυτό θα ωθήσει το παιδί να στρωθεί στο διάβασμα πιο γρήγορα ώστε να έχει χρόνο μετά για παιχνίδι. Αυτό που υπόσχεστε όμως στο παιδί θα πρέπει να το τηρείτε! 

     Μην κάνετε το παιδί σας υπερβολικά ανταγωνιστικό και μην το μαθαίνετε να κυνηγάει το βαθμό...αλλά να κυνηγά τη γνώση! Κατά τη γνώμη μου οι βαθμοί είναι ως ένα σημείο υποκειμενικοί και δεν αντικατοπτρίζουν πάντα την πραγματικότητα.

      Προπαντός μην ξεσπάτε στο παιδί τα νεύρα και την κούραση από τη δουλειά σας, αλλά να είστε δίπλα του με υπομονή και ηρεμία. 

       Το πιο σημαντικό είναι οι μαθητές να μαθαίνουν, να αγαπούν την μάθηση και να είναι ευτυχισμένοι! Όταν ένα παιδί δεν καταλαβαίνει κάτι, ας μην το λύνει, όταν είναι πολύ κουρασμένο ή άρρωστο ας μην διαβάζει όλα τα μαθήματα αλλά όσα μπορεί! Ας μην γίνετε η καθημερινότητα μια βαρετή και κουραστική ρουτίνα, αλλά ας αφήνουμε τα παιδιά να παίζουν! 

Πηγή: http://paidagwgos.blogspot.gr

Γνωριμία με τα “δημιουργικά” παιδιά

(της Μαρίας Σπύρου )

Ξεκινώντας να μιλάμε για “δημιουργικά παιδιά” χρειάζεται πριν από όλα να απαντηθεί τι σημαίνει για εμάς δημιουργικότητα και με ποιους τρόπους εκφράζεται. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να πούμε ότι αποτελεί συνώνυμη έννοια της μοναδικότητας και της παραγωγής νέων πραγμάτων γεγονός που μας κάνει εύλογα να αναρωτηθούμε πόσο εύκολο είναι σήμερα άραγε να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να παραμείνουν δημιουργικά τη στιγμή που γενικότερα διδάσκονται να συμμορφώνονται; Σύμφωνα με τον σημαντικό ψυχολόγο των ημερών μας Ντύερ τα χαρακτηριστικά που αποτελούν τον άξονα μιας δημιουργικής παιδαγωγικής προσέγγισης είναι τα εξής:

1. Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ. Με άλλα λόγια ο γονιός ή ο εκπαιδευτικός είναι ανάγκη να αφήνει περιθώριο στα παιδιά, ώστε να μην νιώθουν εξάρτηση. Η προώθηση ανεξαρτησίας περιλαμβάνει το να τους επιτρέπουμε να οργανώνουν καταρχήν τα παιχνίδια τους χωρίς την παρέμβασή μας στις μικρότερες ηλικίες και αργότερα σαν έφηβοι να έχουν την ελευθερία να εκφράζουν τις απόψεις τους και να επιλέγουν τις παρέες τους.

2. Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΩΝ ή απλά η αποφυγή της “ετικέτας” του μικρού, του πανέξυπνου, του χαριτωμένου κτλ παιδιού. Και αυτό γιατί όταν τα παιδιά μάθουν να αποδέχονται χαρακτηρισμούς εγκαταλείπουν τις δικές τους απαιτήσεις από τον εαυτό τους και μετατρέπονται σε αυτό που οι άλλοι επιζητούν από αυτά .

3. Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ, δηλαδή της εμπιστοσύνης που έχει ένα παιδί στον εαυτό του, καθώς τα παιδιά έχουν ανάγκη να είναι συμφιλιωμένα με τον εαυτό τους ακόμα και αν σφάλλουν. Όλοι μας γνωρίζουμε παιδιά που φέρονται απόλυτα επιτηδευμένα μόνο και μόνο για να βρουν την επιβράβευση από τους γύρω τους. Παραμερίζουν την εσωτερική τους ειλικρίνεια και κατά συνέπεια χάνουν από τη δημιουργική τους διαδικασία. Γι' αυτό είναι σημαντικό να τα ενθαρρύνουμε να είναι ειλικρινή και χωρίς φόβο έτσι ώστε να μένουν μακριά από το άγχος της κριτικής των άλλων.

4. Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΦΟΒΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΟΣΥΝΗ ΜΑΣ. Το “δημιουργικό” παιδί μαθαίνει να μην θεωρεί τους άλλους σπουδαιότερους από το ίδιο. Γνωρίζει πως ό,τι θελήσει να κάνει θα το καταφέρνει .Τα παιδιά, κατά συνέπεια, χρειάζονται να διδαχτούν πως το καθένα τους αποτελεί σπουδαία και ξεχωριστή προσωπικότητα και να απαγκιστρωθούν από τη νοοτροπία των “σπουδαίων, σούπερ ηρώων και διάσημων . Αποτελεί σημαντικό κομμάτι της δημιουργικής παιδαγωγικής προσέγγισης, το να μην καλλιεργείται στα παιδιά η νοοτροπία ούτε της αλαζονείας αλλά και ούτε του σωτήρα σούπερ ήρωα. Οι διάσημοι όλων των εποχών, να παρουσιάζονται σαν “κανονικοί” άνθρωποι που απλά έθεσαν στόχους και δούλεψαν προς αυτή την κατεύθυνση για να τους πετύχουν.

5. Η ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ. Τα “δημιουργικά” παιδιά συχνά απορροφούνται από τη δραστηριότητά τους, περνούν ώρες γράφοντας, ζωγραφίζοντας κτλ και σε αυτές τις στιγμές γονείς και εκπαιδευτικοί θα πρέπει να επιτρέπουμε να παίρνουν τα παιδιά το χρόνο τους, μιας και είναι και αυτός ένας τρόπος των παιδιών να αναπτύσσουν τη δημιουργική διαδικασία. Τα παιδιά νιώθουν την ανάγκη να δημιουργούν μέσα από πολλούς τρόπους και παράλληλα βοηθιούνται πολύ. Γι’ αυτό κι εμείς ας τα ενθαρρύνουμε να ασχολούνται με διηγήσεις, θέατρο, χορό που για εμάς ίσως φαίνονται ανόητες δραστηριότητες, αλλά που καλλιεργούν την δημιουργία παράλληλα με την αυτόνομη σκέψη.

6. Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΜΟΝΗΣ. Τα “δημιουργικά” παιδιά σκέφτονται ότι δεν υπάρχει αδύνατο και αναζητούν μόνα τους τις λύσεις σε προβλήματα και θέματά τους. Η ανάπτυξη της υπομονής σαν στοιχείο του χαρακτήρα τους χρησιμεύει σε πολλές δραστηριότητες στη μετέπειτα ζωή τους.

7. Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ που βλέπει κάτω από την επιφάνεια, θέλει να γνωρίσει περισσότερα και ρωτάει πολλά “γιατί” είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό των παιδιών. Τα παιδιά θέλουν να έχουν κοντά τους ανθρώπους που δεν βαριούνται να τους απαντήσουν, αλλιώς ή αναζητούν αλλού την απάντηση ή χάνουν τον ενθουσιασμό τους για την απόκτηση της γνώσης .

Από όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά συμπεραίνουμε ότι τα “δημιουργικά” παιδιά [τα παιδιά όλων μας] αναζητούν να βρουν τη δική τους αλήθεια αμφισβητώντας ερμηνείες και αποβάλλοντας την τυφλή εμπιστοσύνη στους “ειδικούς”. Η δημιουργικότητά τους δεν έχει να κάνει με το πρόωρο ταλέντο. Η δημιουργικότητα για την οποία μιλάμε δεν καθορίζεται από βιολογικούς παράγοντες, όμως, διαμορφώνεται από τη δική μας στάση απέναντί τους τη στιγμή που δεν αποδέχονται απλά κανόνες, αλλά προτιμούν να τους δημιουργήσουν.

Επίσης η δημιουργική τους τάση διαμορφώνεται και από την στάση μας όταν επινοούν δικά τους παιχνίδια κι έχουν διαρκώς απορίες, κι όταν κάνουν πράγματα παράτολμα και με κάθε τους δραστηριότητα μας δίνουν κι ένα μάθημα για να ζήσουμε κι εμείς χωρίς το φόβο της αποτυχίας. Ας παρατηρήσουμε, λοιπόν, τα “δημιουργικά” μας παιδιά που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να μας καθρεφτίζουν την ανάγκη μας να διδαχτούμε από τον ενθουσιασμό που διαθέτουν και κοντά τους να αναζητήσουμε με πάθος τη συμμετοχή μας στη ζωή.-

Μαρία Σπύρου-Βιογραφικό

Εκπαιδευτικός με εξειδίκευση στην ψυχολογία της εκπαίδευσης, αλλά και σε θέματα μεθοδολογίας και διδασκαλίας. Επί σειρά ετών [από το 1988] εργάστηκε σε φροντιστήρια και ιδιωτικά σχολεία ως καθηγήτρια ξένης γλώσσας και χρησιμοποίησε πολλές καινοτόμες μεθόδους που προάγουν την αυτόνομη διάθεση των μαθητών προς τη γνώση όπως το self-access system και η ανθρωποκεντρική προσέγγιση. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως σύμβουλος ψυχικής υγείας οργανώνοντας και συντονίζοντας ομάδες εκπαιδευτικών και γονέων σε σχολεία, παιδικούς σταθμούς και εργαστήρια. Συμμετέχει σε σεμινάρια με σκοπό τον προβληματισμό μας σε ό,τι αφορά την διαπαιδαγώγηση και την εκπαίδευση των παιδιών. Έχει γράψει αρκετά άρθρα σε ιατρικά περιοδικά και περιοδικά εκπαίδευσης και έχει εμφανιστεί σε εκπομπές σαν ομιλήτρια για ζητήματα που αφορούν τα παιδιά. Διαθέτει σελίδα στο facebook με τίτλο 'ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ' .-
Πηγή:xeniglossa.gr

Τα συχνά διαγωνίσματα… κάνουν καλό στο μυαλό των μαθητών

Δεν θα αρέσει μάλλον στα παιδιά όταν θα το ακούσουν, αλλά μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα συμπέρανε ότι                                    

οι μαθητές που υποβάλλονται σε τακτικά διαγωνίσματα, εμφανίζουν βελτιωμένη ικανότητα μνήμης και μάθησης,

μια ανακάλυψη που αναμένεται να αναζωπυρώσει την παλαιά διαμάχη σχετικά με την αποτελεσματικότητα των τεστ στο σχολείο.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η προετοιμασία για τα διαγωνίσματα ωφελεί τους μαθητές, βελτιώνοντας την μνήμη τους, καθώς επιτρέπει στον εγκέφαλό τους να βρίσκει πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να αποθηκεύει και στη συνέχεια να ανακαλεί πληροφορίες. Ο εγκέφαλος των παιδιών καταφέρνει να δημιουργεί... ευκολομνημόνευτες νοητικές «λέξεις-κλειδιά» (αποκαλούνται επιστημονικά «μεσάζοντες»), που την κατάλληλη στιγμή «πυροδοτούν» τις σωστές μνήμες. Κάτι τέτοιο, κατά τους ερευνητές, δεν συμβαίνει όταν τα παιδιά απλώς διαβάζουν και δεν είναι υποχρεωμένα να περάσουν μέσα από τη «βάσανο» των τεστ.

Η μελέτη, υπό την δρα Κάθριν Ρόσον του τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Κεντ Στέιτ του Οχάιο, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Science», σύμφωνα με τη βρετανική Telegraph και το Live Science, βρήκε ότι οι συχνές εξετάσεις, ειδικά όσες απαιτούν από τον μαθητή να θυμάται διάφορες πληροφορίες, αυξάνουν δραστικά την πιθανότητα ότι αυτός θα μπορεί πράγματι να συγκρατήσει στην μνήμη του αργότερα αυτές τις πληροφορίες.

Τα πειράματα που έκαναν οι ερευνητές, αφορούσαν ιδιαίτερα την εκμάθηση της αφρικανικής γλώσσας σουαχίλι από αγγλόφωνους μαθητές, οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, εκ των οποίων η μια ομάδα απλώς διάβασε την μετάφραση των λέξεων, ενώ η άλλη έκανε και τα σχετικά γραπτά τεστ. Τα παιδιά που υποχρεώθηκαν να γράψουν διαγώνισμα, είχαν καλύτερες μνημονικές επιδόσεις -έως και τρεις φορές- σε σχέση με όσους μαθητές είχαν απλώς μελετήσει, επιβεβαιώνοντας ότι ο εγκέφαλος «κωδικοποιεί» καλύτερα τις πληροφορίες στη διάρκεια της προετοιμασίας για ένα τεστ, παρά κατά την απλή μελέτη.

Όπως είπαν οι Αμερικανοί ερευνητές, θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότερα τεστ μέσα στην τάξη, ενώ ακόμα και μόνοι τους οι μαθητές θα έπρεπε να βάζουν τεστ στον εαυτό τους για να προετοιμαστούν καλύτερα. Αυτό, δυστυχώς για τα παιδιά, σημαίνει ότι μάλλον πρέπει σιγά-σιγά να πάρουν από καλύτερο μάτι τα διαγωνίσματα!

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ξένες γλώσσες από την… κούνια

         Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ξεκινήσει εκστρατεία για την εκμάθηση ξένων γλωσσών στα μικρά παιδιά. Όπως τονίζεται, τα βοηθά να επικοινωνούν καλύτερα, να είναι πιο ανεκτικά και να μη θεωρούν απειλή τους ξένους πολιτισμούς. Δεν υπάρχουν αναφορές για πρόκληση μαθησιακών δυσκολιών.

Τα περισσότερα παιδιά που μαθαίνουν μια ξένη γλώσσα σε μικρή ηλικία μαθαίνουν και άλλες γλώσσες με μεγαλύτερη ευκολία.

Πρέπει τα παιδιά να μαθαίνουν ξένες γλώσσες από πολύ μικρή ηλικία και πριν ακόμη πάνε στο σχολείο; Αυτή είναι μια ερώτηση που απασχολεί εκατομμύρια γονείς, οι οποίοι δεν ξέρουν αν μια τέτοια απόφαση θα βοηθούσε τα παιδιά τους ή θα τους δημιουργούσε μελλοντικά, πρόσθετα μαθησιακά προβλήματα.

Οι εκπαιδευτικοί υπογραμμίζουν ότι σε κάθε περίπτωση η εκμάθηση ξένων γλωσσών είναι χρήσιμη για τα παιδιά ακόμη και αν αυτά είναι μικρά σε ηλικία, αλλά όπως τονίζουν είναι σημαντικό να μην πιέζονται και οι γονείς να μην έχουν εξαιρετικά μεγάλες προσδοκίες.

Ενημέρωση

            Το θέμα πάντως, όπως φαίνεται, έχει απασχολήσει ακόμη και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία έχει ξεκινήσει εκστρατεία, που ονομάστηκε Piccolingo και απευθύνεται ειδικά στους γονείς, προσπαθώντας να τους πείσει ότι τα παιδιά τους μπορούν και πρέπει να μαθαίνουν ξένες γλώσσες από μικρή ηλικία.

Όπως υπογραμμίζει η Ε.Ε., χάρη στην εκστρατεία Piccolingo πολλοί γονείς θα συνειδητοποιήσουν ότι η εκμάθηση ξένων γλωσσών σε προσχολική ηλικία προσφέρει στα παιδιά πολλαπλά οφέλη καθώς τα βοηθά:

Nα επικοινωνούν πιο εύκολα. Να μαθαίνουν και να είναι ανεκτικά. Να αισθάνονται άνετα σε οποιαδήποτε χώρα. Να αυξάνουν, μεγαλώνοντας, τις πιθανότητές τους για εύρεση εργασίας. Να δείχνουν ενδιαφέρον για τους ξένους πολιτισμούς και να μην τους θεωρούν απειλή για τον δικό τους πολιτισμό.

Όπως τονίζει στο «Εθνος» η κυρία Μαριλίζα Ξένου, καθηγήτρια Αγγλικών, «παλαιότερα οι γονείς ήταν αρκετά διστακτικοί στην εκμάθηση ξένης γλώσσας των παιδιών πριν αυτά ξεκινήσουν το σχολείο.

Τώρα το κλίμα αυτό έχει αναστραφεί αλλά και πάλι οι γονείς είναι προβληματισμένοι, καθώς φοβούνται μήπως δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα στο νήπιο και αντιδράσει αρνητικά αργότερα στο σχολείο σε οποιαδήποτε άλλη διαδικασία μάθησης».

Διδακτικό παιχνίδι

Όπως λέει η κ. Ξένου, η διδασκαλία μιας ξένης γλώσσας σε τόσο μικρή ηλικία συνήθως συνδυάζεται και με ειδικό διδακτικό παιχνίδι και έτσι τα παιδιά την αντιμετωπίζουν ευχάριστα.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα που εφαρμόζει η Ε.Ε, μετά την ηλικία των 36 μηνών δεν υπάρχουν αναφορές ότι η εκμάθηση γλωσσών δημιουργεί προβλήματα στην εκμάθηση και χρήση της μητρικής γλώσσας.

Αντιθέτως, ενισχύει την ευαισθητοποίηση στους ήχους και τον ρυθμό των γλωσσών. Επιπλέον, τα περισσότερα παιδιά που μαθαίνουν μια ξένη γλώσσα σε πολύ νεαρή ηλικία μαθαίνουν κι άλλες γλώσσες με μεγαλύτερη ευκολία.

ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

• ΤΣΕΧΙΑ: Από 6 ετών εάν συμφωνούν και οι γονείς.

•ΕΣΘΟΝΙΑ: Εκμάθηση ξένων γλωσσών από 5 ετών σε ορισμένα νηπιαγωγεία.

• ΓΑΛΛΙΑ: Εκμάθηση γλωσσών από το νηπιαγωγείο.

• ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Εκμάθηση ξένων γλωσσών στα περισσότερα νηπιαγωγεία.

• ΙΤΑΛΙΑ: Διδασκαλία μιας ξένης γλώσσας (κυρίως Αγγλικά) από την Α’ Δημοτικού.

• ΜΑΛΤΑ: Υποχρεωτικά τα Αγγλικά από 5 ετών.

• ΡΟΥΜΑΝΙΑ: Διδασκαλία ξένων γλωσσών από το νηπιαγωγείο.

• ΣΟΥΗΔΙΑ: Υποχρεωτική η ξένη γλώσσα από 7 ετών.

• ΕΛΛΑΔΑ: Υποχρεωτικό μάθημα τα Αγγλικά από την ηλικία των 8 ετών.

Η εκστρατεία Piccolingo της Κομισιόν για τους γονείς

Πέντε ερωτήσεις και απαντήσεις

1 Γιατί είναι τόσο σημαντική η εκμάθηση ξένων γλωσσών σε

νεαρή ηλικία;

Γιατί βοηθάει τα παιδιά να εκμεταλλευτούν πλήρως τις ικανότητές τους. Η εκμάθηση ξένων γλωσσών έχει πολύ θετικό αντίκτυπο. Η επαφή με νέα ηχητικά σχήματα εξασκεί τη συνειδητή ακουστική κατανόηση των παιδιών, που τα βοηθάει να βελτιώσουν την προσοχή τους στη δική τους γλώσσα. Αυτό τα προετοιμάζει για την κατανόηση του προφορικού λόγου αργότερα στο σχολείο.

2 Υπάρχουν κοινωνικά οφέλη;

Η εκμάθηση γλωσσών σε νεαρή ηλικία όχι μόνο διευρύνει το μυαλό των παιδιών, αλλά και τα απαλλάσσει από τον φόβο που τους προκαλούν οι ξένες γλώσσες και οι δυσκολίες που συνδέονται με την εκμάθησή τους. Ακόμη και στην περίπτωση που τα παιδιά δεν συνεχίσουν να μαθαίνουν την ίδια γλώσσα αργότερα στο σχολείο, οι προσπάθειες που καταβάλλουν όταν αρχίζουν να μαθαίνουν γλώσσες σε προσχολική ηλικία θα τους είναι για πάντα χρήσιμες.

3 Βελτιώνει η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας σε νεαρή ηλικία

τις γνωσιακές ικανότητες των παιδιών;

Μια διαφορετική γλώσσα είναι πρόκληση. Υπάρχουν έρευνες που δείχνουν ότι η εκμάθηση γλωσσών σε νεαρή ηλικία βελτιώνει ακόμα και τις μη λεκτικές γνωσιακές ικανότητες, όπως είναι τα μαθηματικά.

4 Ποια γλώσσα θα πρέπει να μαθαίνουν τα παιδιά;

Η διαδεδομένη διδασκαλία των Αγγλικών αποτελεί γενική εξέλιξη των εκπαιδευτικών συστημάτων σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η προώθηση όμως της διδασκαλίας και εκμάθησης άλλων γλωσσών εκτός των Αγγλικών, όπως οι γλώσσες των γειτονικών χωρών σε παραμεθόριες περιοχές, για παράδειγμα, μπορεί να προάγει την πολυγλωσσία.

5 Μπορεί η εκμάθηση γλωσσών σε νεαρή ηλικία να έχει

αρνητικό αντίκτυπο στην ταυτότητα του παιδιού;

Μαθαίνοντας δύο γλώσσες και μαθαίνοντας να σκέφτονται σε δύο γλώσσες, τα παιδιά βιώνουν την πολλαπλότητα και παύουν να είναι δέσμια μιας μονολιθικής ταυτότητας. Η εκμάθηση γλωσσών σε νεαρή ηλικία πλάθει ανθρώπους που έχουν ρίζες όπως όλοι οι άλλοι, αλλά ταυτόχρονα ξέρουν ότι οι ρίζες τους δεν είναι οι μόνες και ότι κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του ρίζες.

Πηγή: «Εθνος» Νικολ. Τρίγκα

Νέα Ιστολόγια

Για την καλύτερη υποστήριξη του εκπαιδευτικού μας έργου δημιουργήσαμε νέα ιστολόγια (blogs), με εξειδικευμένο περιεχόμενο, τα οποία θα λειτουργούν συμπληρωματικά στο κεντρικό μας blog.

Στο παρόν blog e-schoolmelissari-info.blogspot.gr/, θα δημοσιεύουμε όλα τα ενδιαφέροντα άρθρα που εντοπίζουμε στο διαδίκτυο και έχουν θέμα το παιδί, τους γονείς, την εκπαίδευση και την κοινωνία.

Θέματα ψυχολογίας, θέματα συμπεριφοράς, θέματα μάθησης, συμβουλές και πληροφορίες για όλους θα δημοσιεύονται καθημερινά.