Μαθητές: Δεν τους κάνει καλό η πολλή μελέτη στο σπίτι

Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι οι εργασίες στο σπίτι όχι μόνο δεν βοηθούν τους μαθητές να μάθουν περισσότερα, αλλά δρουν ανασταλτικά και στις σχολικές τους επιδόσεις. 

Οι ερευνητές κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα συγκρίνοντας τον όγκο της εργασίας που «κουβαλούν» από το σχολείο στο σπίτι οι μαθητές με τις σχολικές τους επιδόσεις.

Σύμφωνα με τον εκπαιδευτικό ψυχολόγο Ρίτσαρντ Ουόλκερ, στις χώρες του ΟΟΣΑ, όπου το εκπαιδευτικό σύστημα φορτώνει τα παιδιά με πολλή δουλειά, οι επιδόσεις τους ήταν χαμηλότερες στο τεστ διεθνούς αξιολόγησης PISA, σε σχέση με τους συμμαθητές τους που δεν έχουν τόσο φόρτο εργασίας. 

Οι ερευνητές χαρακτηρίζουν «επιζήμια» την υποχρέωση της πολύωρης καθημερινής μελέτης στο σπίτι, αντιπροτείνοντας μία με δύο ώρες μελέτης την εβδομάδα στις πρώτες τάξεις του δημοτικού και σταδιακή αύξηση στις τελευταίες.

Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, ενώ συνάδελφοί τους από το Πανεπιστήμιο του Ντιουκ συστήνουν η μελέτη στο σπίτι να μην ξεπερνάει τα 15 λεπτά στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, για να αυξάνεται 10 λεπτά τον χρόνο τα επόμενα έτη.

Πηγή: vivanews.gr/φωτο: newyorkfamily.com

Διαβάστε σχετικό άρθρο στα Αγγλικά

«Μάθε, παιδί μου, γράμματα!»

Πρόσφατη έρευνα υποστηρίζει ότι το πόσο καλά διαβάζει και μετράει κανείς στη σχολική του ηλικία αντικατοπτρίζει την κοινωνικο-οικονομική του κατάσταση στην ενήλικη ζωή του.

Σύμφωνα με στοιχεία που συγκεντρώθηκαν για την εθνική βρετανική μελέτη «National Child Development Study (NCDS)», η οποία είναι ακόμα σε εξέλιξη και αφορά περίπου 17.000 άτομα που γεννήθηκαν το 1958, οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου διαπίστωσαν ότι οι μαθησιακές ικανότητες στην ηλικία των 7 ετών μπορούν να καθορίσουν την επαγγελματική επιτυχία σε ώριμη ηλικία.

Αυτό που παρατήρησαν οι ειδικοί ήταν ότι από τους συμμετέχοντες όσοι στην παιδική τους ηλικία ήταν καλοί μαθητές και συγκέντρωναν υψηλές βαθμολογίες, στην ενήλικη ζωή τους είχαν κατακτήσει υψηλότερες θέσεις εργασίας, ικανοποιητικότερο μισθό και γενικά καλύτερο βιοτικό επίπεδο συγκριτικά με εκείνους που ήταν μέτριοι ή κακοί μαθητές.

Πιο συγκεκριμένα, είδαν ότι όσοι ήταν πιο προχωρημένοι στην ανάγνωση και την αριθμητική στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, αμείβονταν με παχυλό μισθό στην ηλικία περίπου των 42 ετών, που άγγιζε τα 6.000 ευρώ.

Όπως τονίζουν οι ερευνητές Στιούαρντ Ρίτσι και Τίμοθι Μπέιτς: «Σκοπός της έρευνάς μας ήταν να φέρουμε στην επιφάνεια τη σπουδαιότητα της γνώσης του σχολείου και το πόσο καθοριστική είναι για τη μετέπειτα εξέλιξή μας στη ζωή». Βέβαια, υπογραμμίζουν ότι σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει και το γονιδιακό μας προφίλ: «Και τα γονίδιά μας, βέβαια, συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στην επίδοσή μας στο σχολείο. Γι’ αυτό έχουμε προχωρήσει και σε μια μελέτη σε δίδυμα αδέρφια, πιστεύοντας ότι αυτό αποτελεί τον πιο αξιόπιστο τρόπο για να διαπιστώσουμε την πραγματική επίδραση των γονιδίων σε δύο ανθρώπους που κατά τα άλλα μεγαλώνουν σε κοινό περιβάλλον και δέχονται την ανατροφή από τους ίδιους ανθρώπους». 

Πηγή: imommy.gr

Διαβάστε σχετικό άρθρο στα Αγγλικά

Δίγλωσσο παιδί: Μεγαλώνοντας σε διαπολιτισμική οικογένεια

Ο μύθος που κυκλοφορεί για τα δίγλωσσα παιδιά, ότι αργούν να μιλήσουν ή ότι μπερδεύονται στην ομιλία τους, αγχώνει συχνά τους γονείς τους.

Γι’ αυτό πολλές φορές οι γονείς από διαπολιτισμικές οικογένειες δεν ξέρουν αν είναι σωστό να μιλάνε στα παιδιά τους και τις δύο γλώσσες από την αρχή ή είναι καλύτερα να μάθουν την μία γλώσσα πρώτα -όπως πιστεύει και ο περισσότερος κόσμος- και μεγαλώνοντας να μάθουν την δεύτερη.

Έρευνες που έγιναν, έρχονται να απομυθοποιήσουν όλα όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα! Τα δίγλωσσα παιδιά λοιπόν, αναπτύσσουν τον λόγο τους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το κάνει ένα παιδάκι με μια μόνο γλώσσα. Oσο για τις διαταραχές του λόγου ή την καθυστέρηση ομιλίας, αυτό εξαρτάται από το ίδιο το παιδί είτε είναι δίγλωσσο, είτε όχι.

Το σημαντικό σε μια διαπολιτισμική οικογένεια που θέλει το παιδί της να μιλάει και τις δύο γλώσσες ,είναι ο κάθε γονιός να μιλάει στο παιδί την δική του μητρική γλώσσα ώστε να μάθει το παιδί να μιλάει σωστά και να μην μπερδεύεται. Το παιδί πολύ γρήγορα θα ξεχωρίσει ότι σε κάθε γονιό θα μιλάει διαφορετική γλώσσα.

Οι ειδικοί, με βάση τα αποτελέσματα των ερευνών τους, δίνουν τις εξής συμβουλές στους γονείς για το πώς να χειριστούν τα δίγλωσσα παιδιά τους:

-Καθημερινή επαφή και με τις δύο γλώσσες, μέσα από δραστηριότητες όπως το παιχνίδι, το φαγητό κλπ. Ο κάθε γονιός πρέπει να μιλάει την δική του μητρική γλώσσα (και οι συγγενείς του) και όχι την άλλη, ώστε το παιδί να μάθει να την μιλάει σωστά!

-Εκμάθηση της γλώσσας μέσω τραγουδιών και βιβλίων, όπως παραμύθια ώστε να εμπλουτίσετε το λεξιλόγιο του παιδιού και να το προετοιμάσετε σωστά για να μάθει να διαβάζει αλλά και να επικοινωνεί σωστά με την κάθε γλώσσα.

-Σε κάθε συζήτηση πρέπει να χρησιμοποιεί ο γονιός πολλές και διαφορετικές λέξεις αλλά και συνώνυμα που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη του λεξιλογίου του.

-Τα μικρά παιδιά μπορούν να μάθουν πολλές γλώσσες ταυτόχρονα, μόνο όμως αν την μαθαίνουν από άτομα που είναι η μητρική τους γλώσσα και όχι από κάποιον που έμαθε κάποια γλώσσα και την μιλάει καλά!

-Τέλος,  όταν το παιδί αρχίσει να «ανακατεύει» σε μια πρόταση λέξεις και από τις δύο γλώσσες μαζί, δεν σημαίνει ότι έχει μπερδευτεί! Αυτό είναι φυσιολογικό να συμβαίνει και σημαίνει ότι έχει αναπτύξει ισχυρές γλωσσικές ικανότητες και των δύο γλωσσών.

Πηγή: mothersblog.gr

8 τρόποι να μυήσετε το παιδί σας στη μάθηση

Εύκολα tips που θα σας βοηθήσουν να προάγετε ευχάριστα την εκπαίδευση του παιδιού στην κοινή σας καθημερινότητα.

1. Αρπάξτε κάθε ευκαιρία να του διδάξετε κάτι: Για ένα σύντομο μάθημα μαθηματικών, κόψτε ένα φρούτο και μετρήστε τα κομμάτια του.

2. Χρησιμοποιήστε τα χρώματα: Ζητήστε από το παιδί σας να ψάξει και σας φέρει κάτι σε μπλε, κόκκινο, πράσινο ή οποιοδήποτε άλλο χρώμα. Όχι μόνο θα ενισχύσει τη χρωματική του αντίληψη, αλλά θα συμβάλλει και στην ανάπτυξη της ερευνητικής του ικανότητας.

3. Αναθέστε του καλλιτεχνικά πρότζεκτ: Η μείξη των χρωμάτων είναι ένας έξυπνος τρόπος να καταλάβουν πώς σχετίζονται οι διαφορετικές αποχρώσεις μεταξύ τους. Για παράδειγμα, το κόκκινο με το μπλε δημιουργούν το μοβ, το μπλε με το κίτρινο το πράσινο κ.ο.κ. Άλλη μία καλή ιδέα είναι να βάλετε το παιδί σας να κόψει από περιοδικά και εφημερίδες καθένα ξεχωριστά από τα γράμματα που απαρτίζουν το όνομά του.

4. Επινοήστε παιχνίδια γνώσης: Για να ενισχύσετε την ικανότητα ανάγνωσης και γραφής, ανατρέξτε στα αγαπημένα του βιβλία και ανακαλύψτε όλα εκείνα τα κεφάλαια με το «Γράμμα της Ημέρας» ή τη «Λέξη της Ημέρας». Παράλληλα, φτιάξτε σε ένα τετράδιο μια λίστα με τους ορισμούς που βρήκατε και μετατρέψτε το σε «βιβλίο παραπομπών», το οποίο το παιδί θα μπορεί να συμβουλεύεται κάθε τόσο.

5. Κάντε το μαγείρεμα διασκέδαση: Η ενασχόληση με ποσότητες υλικών είναι ένας ευχάριστος τρόπος για τα παιδιά κάθε ηλικίας, αφού έτσι μπορούν από το να αποκτήσουν λεπτή κινητικότητα μέχρι και να εξοικειωθούν με τα κλάσματα. Αντί, λοιπόν, το μικρό σας να περιμένει απλά π.χ. να ψηθεί το κέικ ή να μαγειρευτεί το φαγητό, θα έχει καταλάβει και τη διαδικασία που απαιτείται για την παρασκευή ενός πιάτου.

6. Βάλτε τα βιβλία στη ζωή του: Παίζοντας μια σκηνή από το αγαπημένο του βιβλίο, προάγετε την αντιληπτική του ικανότητα. Μπορείτε, επίσης, να διαλέξετε μια δραστηριότητα από ένα βιβλίο και να την κάνετε μαζί, π.χ. αφού διαβάσετε ένα βιβλίο μαγειρικής, μεταφερθείτε στην κουζίνα και εκτελέστε μαζί μία από τις συνταγές.

7. Αξιοποιήστε τη φύση: Σε κάθε ευκαιρία διακοπών, η «εκπαίδευση» δεν χρειάζεται να σταματά. Αν πρόκειται για χειμερινές διακοπές, ζητήστε από το μικρό σας να γράψει γράμματα στον Αϊ-Βασίλη ή να φτιάξει χιονόμπαλες και, πριν τις πετάξει, να τις μετράει. Αν είναι καλοκαίρι και είστε στην παραλία, ζητήστε του να μαζέψει κοχύλια, μικρά και μεγάλα, και να τα ταξινομήσει κ.ο.κ.

8. Δώστε του ένα… χέρι βοηθείας: Τα μαθήματα των αισθήσεων βοηθούν τα παιδιά να καταλάβουν τις υφές και τις θερμοκρασίες, π.χ. μαλακό vs σκληρό, ζεστό vs κρύο. Αγγίζοντας διαφορετικά αντικείμενα, εγείρεται η εγκεφαλική λειτουργία. Αφήστε, λοιπόν, το παιδί σας να βάλει νερό, αλάτι και αλεύρι σε ένα μεγάλο μπολ και να τα ανακατέψει με τα χέρια του. Μπορεί να δημιουργηθεί μια… βόμβα στην κουζίνα, αλλά είναι πολύ διασκεδαστικό, και κυρίως δημιουργικό!

Πηγή:imommy.gr

Η «Βαβέλ» βρίσκεται στο μυαλό μας

       Η πολυγλωσσία αποτελεί ανάγκη αλλά και επιδίωξη των περισσότερων νέων, οι οποίοι ακούσια ξαναγράφουν τους κανόνες της επικοινωνίας. Υπάρχουν, άραγε, όρια στη γλωσσομάθεια;

Από τους υπερπολύγλωσσους, ικανούς να κατακτήσουν έως και 18 διαφορετικές γλώσσες, έως τους απλά γλωσσομαθείς, οι οποίοι μιλούν άπταιστα τουλάχιστον δύο γλώσσες ακόμη πέρα από τη μητρική τους, οι νέοι καθώς επίσης οι μετανάστες και οι εργαζόμενοι στην παγκόσμια πλέον οικονομία, ακούσια, ξαναγράφουν τους κανόνες της επικοινωνίας. Θα μπορούσε να γίνει λόγος για την ανέγερση ενός σύγχρονου πύργου της Βαβέλ, όπου οι γλώσσες συνεχίζουν ακόμη να διασταυρώνονται και να συγχέονται, αλλά στο τέλος και σε αντίθεση με τον βιβλικό μύθο η κατανόηση και η επικοινωνία καταλήγουν να είναι αρτιότερες και πιο ολοκληρωμένες.

Η πολυγλωσσία πλέον αποτελεί βασική ανάγκη αλλά παράλληλα και προσωπική επιδίωξη των περισσότερων νέων ανθρώπων. Στην Πολωνία το ποσοστό των νέων μεταξύ 17 και 23 ετών που δηλώνει πως μιλάει ικανοποιητικά ακόμη δύο γλώσσες πέρα από τη μητρική του, αγγίζει το 67% και στη Γαλλία το 64%, ενώ στη χώρα μας το ποσοστό των μαθητών που διδάσκεται τουλάχιστον μία ξένη γλώσσα ανέρχεται στο εξαιρετικό 92%. 

Μια γρήγορη ανάγνωση των δεδομένων που αφορούν τις ανθρώπινες γλώσσες αρκεί για να γίνει κατανοητό το μεγαλείο, στην κυριολεξία, της ανθρώπινης δυνατότητας (και παράλληλα ανάγκης) για επικοινωνία. Σήμερα ανά την υφήλιο είναι καταγεγραμμένα 7.000 διαφορετικά γλωσσικά ιδιώματα που συνθέτουν ένα εξαιρετικό γλωσσικό χαρμάνι, το οποίο όμως, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι καταδικασμένο κατά τη διάρκεια των πενήντα επόμενων ετών, αν όχι να αποσυντεθεί, σίγουρα να περιοριστεί.

Οι παράμετροι 

Υπάρχουν ωστόσο παράμετροι πολιτισμικές, περιβαλλοντικές, φυσικές ή και νευρολογικές οι οποίες επιτρέπουν σε κάποιον να φτάσει σε εξαιρετικά επίπεδα πολυγλωσσίας, ενώ την ίδια στιγμή κάποιος άλλος να παλεύει σε όλη του τη ζωή για να μάθει τα βασικά αγγλικά; 

Στο τελευταίο του βιβλίο, «Το τέλος της Βαβέλ» («Babel no more», Free press, 2012), στο οποίο παρουσιάζει τις εξαιρετικές περιπτώσεις πολύγλωσσων ανθρώπων, συχνά αυτοδίδακτων, ικανών να επικοινωνήσουν ακόμη και σε είκοσι διαφορετικές γλώσσες, ο αμερικανός δημοσιογράφος Μάικλ Εραρντ κάνει λόγο εξαρχής για έναν ειδικό νευρολογικό μηχανισμό με τον οποίο είναι προικισμένοι οι πολύγλωσσοι, για ένα δώρο της φύσης εν τέλει, το οποίο μπορεί να ενισχυθεί είτε εξαιτίας μιας περιπλανώμενης ανά τον κόσμο ζωής είτε εξαιτίας άλλων καταστάσεων και συνθηκών που αναγκάζουν τους πολύγλωσσους να κατακτήσουν δύο ή τέσσερις ή έξι ή ακόμη και δεκαέξι… ξένες γλώσσες. 

Μεταξύ αυτών των χαρισματικών ανθρώπων που συνάντησε ο Αμερικανός, ξεχωρίζει η περίπτωση του Αλεξάντερ Αργκουέγιες από το Μπέρκλεϊ, ο οποίος σε διάστημα 456 ημερών πέρασε σχεδόν πέντε χιλιάδες ώρες μελετώντας τις 52 γλώσσες που γνωρίζει. Αξιοσημείωτο γεγονός, ότι ο πολύγλωσσος αυτός άνθρωπος ζει με το επίδομα ανεργίας και από κάποιες ελάχιστες μεταφράσεις που κάνει περιστασιακά, συνήθως από τα κορεατικά στα αγγλικά. Όμως πόσες γλώσσες, πράγματι, κατείχε ο εκκεντρικός Αμερικανός; Πόσες γλώσσες μπορεί πρακτικά να μάθει ένας άνθρωπος;

Ο Αντρέα Μόρο, καθηγητής Γενικής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ανώτερων Σπουδών της Παβία (IUSS), διερευνώντας το φαινόμενο της πολυγλωσσίας, υποστηρίζει πως «μπορούμε να εξηγήσουμε με συγκεκριμένες και ακριβείς επιστημονικές διεργασίες πόσες γλώσσες μπορεί να κατακτήσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, πόσες είναι αυτές που πραγματικά αφομοιώνει και πόσες απλώς, τρόπον τινά, σκαλώνουν στη μνήμη μας». Ο Ιταλός γλωσσολόγος κάνει λόγο για «όρια» της γλωσσομάθειας και αντί να διαβλέπει το τέλος της ανέγερσης αυτού του σύγχρονου πύργου της Βαβέλ, κυρίως επιδιώκει να προσδιορίσει τα όριά του: όλα αρχίζουν στην πρώιμη παιδική ηλικία και δυστυχώς τελειώνουν με την εφηβεία.

Έως την εφηβεία, υπογραμμίζει ο Μόρο, οι γλώσσες μαθαίνονται αυθόρμητα αλλά ύστερα από το πέρασμά της ο εγκέφαλος χάνει την πλαστικότητά του και για αυτόν τον λόγο πρέπει να χρησιμοποιηθούν άλλα μέσα, όπως για παράδειγμα η μνήμη. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως οι ενήλικοι δεν μπορούν να διδαχτούν μια ξένη γλώσσα, αλλά είναι δεδομένο πως τα νευρολογικά μονοπάτια διανύονται δυσκολότερα και όχι τόσο αυτόματα όσο πριν. Οι γραμματικές που μπορεί να αφομοιώσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να είναι αρκετές αλλά σίγουρα δεν είναι απεριόριστες. 

Με όσα υποστηρίζει ο Ιταλός ερευνητής συμφωνεί (έμμεσα) και ο Εραρντ. Έχοντας μελετήσει όσους πολύγλωσσους ανθρώπους κατάφερε να εντοπίσει ανά την υφήλιο, ο Αμερικανός κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι γλώσσες που μπορεί να μάθει ικανοποιητικά ένας άνθρωπος ανέρχονται γύρω στις δέκα, ενώ οι πιθανές υπόλοιπες γλωσσικές γνώσεις αποτελούν τμήμα των «συζητήσεων επιβίωσης», όπως συγκεκριμένα τις αποκαλεί.

Η καθημερινή ζωή

Αφήνοντας όμως κατά μέρος τα επιστημονικά πειράματα και εστιάζοντας στην καθημερινή ζωή, είναι πλέον δεδομένο πως για να μπορέσει κάποιος να ανταποκριθεί και να επικοινωνήσει μέσα σε αυτήν τη νέα, σύγχρονη Βαβέλ που ζούμε, είναι απαραίτητο να ξέρει να μιλάει, να διαβάζει και να γράφει σε δύο ή και περισσότερες γλώσσες. 

Η Κλερ Καμς, γλωσσολόγος, καθηγήτρια στο Μπέρκλεϊ και μία από τους ειδικούς με τους οποίους συνομίλησε ο Εραρντ για τις ανάγκες συγγραφής του βιβλίου του, θεωρεί πως η ερώτηση «πόσες γλώσσες γνωρίζεις;», αν όχι λανθασμένη, είναι σίγουρα μερική καθώς η σωστή ερώτηση θα έπρεπε να είναι «σε πόσες γλώσσες ζεις;». 

Πέρα από αναγκαία ως εργαλείο επαγγελματικής ανέλιξης, η εκμάθηση γλωσσών αποτελεί και σημείο ουσιαστικής επαφής μεταξύ διαφορετικών λαών και πολιτισμών, προσφέροντας τη δυνατότητα μιας καλύτερης αμοιβαίας κατανόησης των ανθρώπων και συμβάλλοντας στην εξάλειψη φαινομένων όπως η ξενοφοβία, η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός. 

Οι διαφορετικές γλώσσες συνεπάγονται και πολλαπλές αναγνώσεις τού ούτως ή άλλως πολυσήμαντου κόσμου μας. Όσο περισσότερες οι αναγνώσεις και οι ερμηνείες τόσο περισσότερες και οι προοπτικές.

           Πηγή: tanea.gr/Σάκης Μαλαβάκης

Facebook & Παιδιά: Τα υπέρ και τα κατά

Το να είσαι γονιός στη σύγχρονη εποχή σημαίνει ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσεις και τη δυσκολία της απόφασης σχετικά με το ρόλο που θα επιτρέψεις να παίξει η τεχνολογία στη ζωή των παιδιών σου. 

Σήμερα, τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία κατακλύζονται από iPods, βιντεοπαιχνίδια και αμέτρητες συσκευές πρόσβασης στο ίντερνετ, και ενώ είναι σχετικά εφικτό να έχετε τον έλεγχο της ασφαλούς χρήσης στο σπίτι, δεν ισχύει το ίδιο έξω από αυτό. Κι εδώ ακριβώς έρχεται το Facebook.     

Από τη στιγμή που τα παιδιά πλησιάζουν την ηλικία της εισαγωγής τους στο Γυμνάσιο, ο αγώνας για την απόκτηση ή μη κινητού τηλεφώνου γίνεται ιδιαίτερα σκληρός - και στις μέρες μας συνήθως τα παιδιά είναι οι νικητές. Ωστόσο, η «μάχη» του Facebook είναι ακόμη πιο σκληρή. Από την άλλη, υποτίθεται ότι ο ισχύων κανόνας για να αποκτήσει κανείς λογαριασμό είναι να ξεπερνά την ηλικία των 13 τουλάχιστον ετών. Αυτό, βέβαια, μόνο στην περίπτωση που όντως θα δηλωθεί η ηλικία. Πράγμα που, από ό,τι φαίνεται, δεν εμποδίζει τελικά τα παιδιά από το να το κάνουν - είτε έχουν τη συγκατάθεση των γονιών τους είτε όχι.   

Είναι πολλοί οι γονείς που επιτρέπουν στα παιδιά τους να αποκτήσουν λογαριασμό στο Facebook, απλά και μόνο επειδή θεωρούν πως αυτός είναι η πιο ενδεδειγμένη και ασφαλής διαδικασία να το κάνουν υπό την προστασία τους, ώστε να τους διδάξουν οι ίδιοι ποιος είναι ο σωστός τρόπος -και αντίστοιχα, ο λάθος- να χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το βλέπουν ως μια ευκαιρία, προκειμένου να αποφύγουν την ενδεχόμενη «αυτόνομη» μύηση του παιδιού τους αργότερα. Άλλοι πάλι γονείς το επιτρέπουν γνωρίζοντας μόνο εκείνοι τον κωδικό πρόσβασης, προσπαθώντας να αναπτύξουν μια σχέση φιλίας με τα παιδιά τους, που ελπίζουν ότι θα διαρκέσει και στην εφηβική τους ηλικία. 

Αν, λοιπόν, προσπαθείτε να πάρετε μια απόφαση για το τι είναι σωστό για το δικό σας παιδί, σας παραθέτουμε μια σειρά από τα υπέρ και τα κατά της «πρόωρης» απόκτησης λογαριασμού στο Facebook:

Τα υπέρ

• -         Κοινωνικές δεξιότητες

 Το Facebook επιτρέπει στα παιδιά να αναπτύσσουν τις σχέσεις τους με τους υπάρχοντες φίλους τους και να αποκτούν καινούργιους. Όταν γίνεται σωστή χρήση, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να ενισχύσουν την αυτοεκτίμηση του παιδιού και να το κάνουν να μη νιώθει απομονωμένο.

• -         Eξωτερίκευση-εξωστρέφεια

 Το προφίλ στο Facebook επιτρέπει στο παιδί να έχει μια δική του, ατομική σελίδα, όπου έχει τη δυνατότητα να εκφράζεται και να μιλάει για τα ενδιαφέροντά του. Επιπλέον, μπορεί να συμμετέχει σε αντίστοιχες ομάδες και να γίνεται μέλος σε σελίδες που του αρέσουν, καθώς και να μαθαίνει για τα χόμπι και τις δραστηριότητες των συνομιλήκων του.

• -         Ψηφιακή επάρκεια

 Το να διαχειρίζεται το παιδί τη σελίδα του στο Facebook το βοηθά να μάθει πώς να γράφει τα σχόλιά του και να κοινοποιεί τις φωτογραφίες που του αρέσουν, αλλά και το πώς να σερφάρει στο διαδίκτυο. Το να έχει βασικές ψηφιακές γνώσεις από μικρή ηλικία θα είναι ιδιαίτερα σημαντικό για εκείνο καθώς θα μεγαλώνει.

• -         Μορφωτική εξέλιξη

 Η πλειοψηφία των παιδιών και των εφήβων χρησιμοποιεί τα social media για να ανταλλάσσει πληροφορίες και ιδέες για τις εργασίες του σχολείου. Το να μοιράζονται γνώσεις για τα σχολικά μαθήματα είναι ένας σπουδαίος λόγος για να έχουν πρόσβαση στο Facebook.

Τα κατά

• -         Τα παιδιά μπορεί να γίνουν προσβλητικά

 Όσο κι αν καταφέρετε να διδάξετε στο παιδί σας να συμπεριφέρεται κόσμια στο διαδίκτυο, με σεβασμό για τον εαυτό του και για τους άλλους, δεν είναι στο χέρι σας η συμπεριφορά των άλλων παιδιών, που ενδέχεται να ποστάρουν χυδαία ή απρεπή σχόλια στον τοίχο του δικού σας παιδιού.

• -         Ο λογαριασμός στο Facebook αποτελεί την πόρτα για όλο τον κόσμο του ίντερνετ

Είναι αδύνατον να απομονώσετε τη σελίδα του Facebook από το υπόλοιπο διαδίκτυο - λινκς και εφαρμογές είναι παντού. Εάν πιστεύετε ότι το παιδί σας είναι πολύ μικρό για να εξερευνήσει τον κόσμο του ίντερνετ ή δεν του έχετε ακόμα τόση εμπιστοσύνη για να βρίσκεται σε ένα τέτοιο περιβάλλον, τότε ένας λογαριασμός στο Facebook είναι μάλλον κακή ιδέα.

• -         Προσοχή στους φίλους των φίλων του

 Πολύ συχνά το πρόβλημα δημιουργείται όχι με τους φίλους του παιδιού σας, αλλά με τους φίλους των φίλων του. Όταν το παιδί σας αποδέχεται ένα αίτημα φιλίας από κάποιον, σιγουρευτείτε ότι έχετε τσεκάρει το προφίλ του και τη λίστα των φίλων του (αν είστε «φίλοι» με το παιδί σας, να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και με τους δικούς σας φίλους, επίσης!).

Όποια, λοιπόν, κι αν θα είναι τελικά η απόφασή σας σχετικά με το αν θα επιτρέψετε στο παιδί σας να έχει λογαριασμό στο Facebook ή όχι, προσπαθήστε να την πάρετε από κοινού μαζί του. Αν καταλήξετε ότι δεν έχει έρθει ακόμα η κατάλληλη ώρα, τότε συμφωνήστε ότι θα ξανασυζητήσετε το θέμα μετά από κάποιο εύλογο διάστημα. Το τελευταίο πράγμα που θα θέλατε είναι να καταφύγει το παιδί σας στο σπίτι κάποιου φίλου του και να το κάνουν μόνα τους, κρυφά από εσάς! Δεν συμφωνείτε;

       Πηγή: imommy.gr

       Διαβάστε σχετικό άρθρο στα Αγγλικά

Είναι ωφέλιμη η εκμάθηση ξένων γλωσσών σε μικρή ηλικία;

Παρατηρείται σε παγκόσμιο επίπεδο ότι η εκμάθηση ξένων γλωσσών σε μικρή ηλικία αρχίζει νωρίτερα απ’ ότι πριν από 15 χρόνια. Είναι εμφανείς οι γενικότερες προσπάθειες που καταβάλλονται ώστε να σχεδιασθούν συστηματικά προγράμματα διδασκαλίας για μικρές ηλικίες, τα οποία μπορούν να εφαρμοσθούν σε διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα, να καθορισθούν οι στόχοι και η διδακτέα ύλη, να εφαρμοσθούν στην πράξη και να επιμορφωθεί το απαραίτητο προσωπικό.

Σήμερα είναι βέβαιο, ότι «οι άνθρωποι μπορούν ανά πάσα στιγμή να μάθουν μια ή περισσότερες καινούργιες γλώσσες. Τα πορίσματα όμως της έρευνας εκμάθησης γλωσσών και της έρευνας του εγκεφάλου συνηγορούν υπέρ της εκμάθησης μιας ξένης γλώσσας σε όσο το δυνατόν μικρότερη ηλικία. Είναι αποδεδειγμένο ότι μέχρι την ηλικία των έξι ετών το παιδί μπορεί να μάθει μια δεύτερη γλώσσα με τέλεια προφορά. Μέχρι την εφηβεία αφομοιώνει ευκολότερα το συντακτικό και τη μορφολογία απ’ ότι αργότερα. Από την άλλη πλευρά, πολλοί άλλοι παράγοντες επηρεάζουν την επιτυχή εκμάθηση των παιδιών. Σ’ αυτούς συγκαταλέγονται η ποιότητα των διδασκόντων και του διδακτικού υλικού ή η διάρκεια και η ένταση της επαφής με τη γλώσσα.

Δίνοντας στο παιδί τη δυνατότητα να αρχίσει σε μικρή ηλικία μια ξένη γλώσσα, του προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή ευκαιρία να έχει μια εξελικτική πορεία στην εκμάθησή της, να αναπτύξει δηλαδή συνολικά τη συναισθηματική, δημιουργική, κοινωνική, νοητική και γλωσσική του ικανότητα, συμπεριλαμβανομένης σε μεγάλο βαθμό και της διαπολιτισμικής επικοινωνιακής δεξιότητας. Τα παιδιά μαθαίνουν με ενθουσιασμό την καινούργια γλώσσα. Κάτω από ευνοϊκές συνθήκες αναπτύσσουν στοιχειώδεις επικοινωνιακές δεξιότητες και αποκτούν γλωσσική συνείδηση. Η επιτυχία των στόχων αυτών εξαρτάται αποδεδειγμένα από την πολιτική που ακολουθείται στο θέμα της γλώσσας και τις παιδαγωγικές και διδακτικές προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη διδασκαλία της ξένης γλώσσας, καθώς σε πολλές περιοχές αυτές δεν ανταποκρίνονται ακόμη στο επιθυμητό επίπεδο.

 Οι Οδηγίες της Νυρεμβέργης για την εκμάθηση ξένων γλωσσών σε μικρή ηλικία, οι οποίες δημοσιεύθηκαν το 1996 από το Goethe-Institut, σχεδιάσθηκαν και αναπτύχθηκαν από πλήθος ειδικών επιστημόνων από 22 χώρες, με στόχο τη δημιουργία ενός βασικού εκπαιδευτικού προγράμματος για την εκμάθηση ξένων γλωσσών σε μικρή ηλικία, το οποίο θα έχει γενική εφαρμογή.

Σήμερα, μετά από μια δεκαπενταετία και πλέον, οι Οδηγίες της Νυρεμβέργης έχουν διατηρήσει στα βασικά σημεία την ισχύ τους. Παρά ταύτα, οι κοινωνικοπολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές, οι εξελίξεις στην τεχνολογία, οι ποικίλες εμπειρίες των παιδιών με τα ηλεκτρονικά μέσα και οι προσδοκίες που έχουν από αυτά, επηρεάζουν τη μάθηση στην πρώιμη παιδική ηλικία. Επίσης, τα πορίσματα της γνωστικής ψυχολογίας για την παιδική μαθησιακή συμπεριφορά αποκτούν μια όλο και μεγαλύτερη σημασία για τα πρώτα χρόνια της εκμάθησης ξένων γλωσσών.

Στην παρούσα επανέκδοση των Οδηγιών της Νυρεμβέργης για την εκμάθηση ξένων γλωσσών σε μικρή ηλικία περιγράφονται οι σύγχρονες απόψεις για το σύνθετο πλέγμα παραμέτρων της πρώιμης εκμάθησης ξένης γλώσσας, με σκοπό να παρουσιασθούν με σαφήνεια οι δυνατότητες και οι ανάγκες ενός παιδιού ηλικίας τεσσάρων έως δέκα ετών που μαθαίνει μια ξένη γλώσσα. Η εκμάθηση ξένης γλώσσας σε μικρή ηλικία δεν πρέπει να εξετασθεί από την πλευρά ενός συγκεκριμένου εκπαιδευτικού συστήματος, ούτε από την πλευρά ενός συγκεκριμένου εκπαιδευτικού ιδρύματος, αλλά από μια όσο το δυνατόν γενικότερη άποψη.

Πηγή: infokids.gr

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε και να κατεβάσετε ολόκληρο το κείμενο των Οδηγιών της Νυρεμβέργης

Πατήστε εδώ για να δείτε τις Οδηγίες της Νυρεμβέργης στο site του Goethe-Institut

Τα παιδιά μελετούν, αλλά δεν κατανοούν

«Πολλές φορές διαβάζω και δεν καταλαβαίνω, όχι μόνο τους αρχαίους αλλά και αυτούς που είναι κάτι σαν… αρχαίοι – Καβάφη, Παπαδιαμάντη» (Ελευθερία, Γ΄ Λυκείου). «Όταν τα κείμενα είναι αρχαία με νέα ελληνικά μαζί, μου φαίνονται πολύ περίεργα. Δυσκολεύομαι να καταλάβω, θέλει πολλή ανάλυση. Θυμάμαι τον “Κρητικό” (σ.σ. Διον. Σολωμός), είδα κι έπαθα να βγάλω άκρη. Εκτός σχολείου, δε μ’ αρέσει να διαβάζω». (Βασίλης, Γ΄ Λυκείου). «Εξαιρώντας τα μαθήματα που μ’ ενδιαφέρουν για τις Πανελλήνιες, θα χρειαστώ περισσότερο χρόνο να κατανοήσω ένα κείμενο». (Δημήτρης, Β΄ Λυκείου). «Δυσκολεύομαι να γράψω. Δεν έχω ιδέες ή όταν έχω, δεν μπορώ να τις αναπτύξω. Έκθεση, πάω φροντιστήριο, μαθαίνω “πακέτα λέξεων”, τα γράφω. Άλλα βιβλία, ποτέ – μόνο Χάρυ Πόττερ παλιότερα. Προτιμώ ταινίες». (Σταύρος, Β΄ Λυκείου).

«Καταλαβαίνουν τα παιδιά όταν μελετούν;», το ερώτημα που θέσαμε σε εκπαιδευτικούς:

«Όχι! Κατηγορηματικά όχι!», θα πει χωρίς δεύτερη σκέψη η κ. Ευαγγελία Ρίζου, φιλόλογος και λυκειάρχης. Την άποψή της συμμερίζονται οι συνάδελφοί της φιλόλογοι, κ. Καίτη Σερέτη και Ευγενία Λέκκα, με πολυετή εμπειρία στις τρεις τάξεις του λυκείου. «Αρνητικά μπροστά στο συνεχές κείμενο τα παιδιά μας. Βαριούνται και φοβούνται. Η λεξιπενία ιδιαίτερα αισθητή, ενώ πρόβλημα υπάρχει τόσο στην κατανόηση, όσο και στις γνώσεις και την ορθογραφία», «χαρτογραφεί» την κατάσταση η λυκειάρχης. «Ό,τι έχει ιδιώματα ή πιο “υψηλό” λόγο το απορρίπτουν. Τους έδωσα τη “Χωματερή της Πληροφόρησης” του Γιανναρά για επεξεργασία και περίληψη στο σπίτι. Μόνο πέντε παιδιά το έφεραν. Για τους υπόλοιπους, εξαιρετικά δύσκολο. Όσο για “μαργαριτάρια”; Δεν τα προλαβαίνω. “Ο ήλιος βασιλεύει”, διαβάσαμε. “Τι ώρα της μέρας είναι”; ρωτάω. “Μεσημέρι”, “Γιατί;”, “Επειδή ο ήλιος είναι ψηλά, σα βασιλιάς”, η απάντηση μαθητών λυκείου!», σταχυολογεί στιγμιότυπα η κ. Σερέτη.

«Το επίπεδο εγγραμματισμού διαρκώς πέφτει στην Ελλάδα», σχολιάζει η κ. Λέκκα. «Οι ίδιοι κατεβάσαμε τον πύχη, απολαμβάνουμε την παιδεία που θέλουμε. Δεν ζητάμε πλέον δοκίμια από τα παιδιά, περιοριζόμαστε σε “πρακτικά” κείμενα, όπως επιστολές». «Η ανεπάρκεια στον λόγο δεν αποτελεί δική μας αποκλειστικότητα», προσθέτει η κ. Σερέτη: «Στο βιβλίο της Νατάσας Μπολονή “Τα χαμένα παιδιά” περιγράφεται αντίστοιχη κατάσταση στα δημόσια γαλλικά σχολεία, όπου μάλιστα καταργήθηκε η συγγραφή δοκιμίου, εξαιτίας της δυσκολίας των παιδιών να ανταποκριθούν».

Τι φταίει

Πού αποδίδουν οι ειδικοί το πρόβλημα; «Ίσως φταίει η εικόνα, στην οποία έχουν εθιστεί τα παιδιά μας», αποφαίνεται η λυκειάρχης. «Εξοικειωμένα με το επιφανειακό, το Διαδίκτυο καθώς και τα greekglish, τον γρήγορο ρυθμό ζωής, αδυνατούν να επεξεργαστούν ένα κείμενο, να αποκωδικοποιήσουν τα μηνύματα. Επιπλέον, δεν είναι μυημένα στη λογοτεχνία – συνήθως το ίδιο το περιβάλλον τους δεν ευνοεί τη φιλαναγνωσία». «Ούτε εφημερίδα δεν διαβάζουν τα παιδιά μας, πράγμα που αποτυπώνεται και στο γράψιμό τους», ομονοεί η κ. Λέκκα. «Το πρόβλημα επιδεινώνεται από τον μεγάλο όγκο της ύλης, ο οποίος είναι αντιστρόφως ανάλογος με τον διαθέσιμο χρόνο. Αποτέλεσμα; Οι μαθητές να προσπερνούν τα κείμενα. Η αφομοίωση και η απομνημόνευση είναι οι δύο αντίπαλες δυνάμεις, με τη δεύτερη να υπερισχύει. Η αγωγή του μαθητή, που αποτελεί τον κατ’ εξοχήν ρόλο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, παραγκωνίζεται. Οι διάφοροι πειραματισμοί στην εκπαίδευση, η απουσία συνέχειας, ευθύνονται εξίσου για τη φθίνουσα πορεία του εγγραμματισμού».

Σύμφωνα με την κ. Ρίζου, «ο καθηγητής πρέπει να δώσει κίνητρα στα παιδιά να αγαπήσουν τον λόγο, να τα μυήσει στο μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας. Στη συνηθισμένη απορία τους “γιατί μαθαίνουμε αρχαία αφού δεν τα χρησιμοποιούμε;”, οφείλει να εστιάσει στο γεγονός ότι τη γλώσσα, εκτός της συγχρονικής της διάστασης, πρέπει να την κατακτάς στη διαχρονική της πορεία. Αντίθετα, μπαίνει σήμερα ο φιλόλογος, διδάσκει ένα “λύω” και τέλος. Δυστυχώς, έχουμε γίνει γρανάζια ενός μηχανισμού χωρίς ουσία, με απόλυτο προσανατολισμό τις Πανελλαδικές, ένα μάθημα που γίνεται διεκπεραιωτικά, ενώ τα ίδια τα παιδιά μετατρέπονται σε άλογα κούρσας».

Ο ρόλος του σχολείου, αλλά και των γονέων

«Όχι μόνο όταν διαβάζουν Παπαδιαμάντη αλλά και όταν μελετούν ένα κεφάλαιο Φυσικών Επιστημών, Ιστορίας ή Γεωγραφίας, τα σημερινά παιδιά συχνά αντιμετωπίζουν τον σχολικό λόγο σαν «ξένη γλώσσα"», επισημαίνει ο κ. Ηλίας Ματσαγγούρας, καθηγητής Διδακτικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

«Η ικανότητα του μαθητή να διαβάζει, να κατανοεί και να συνθέτει κείμενα διαφορετικού είδους, η έννοια δηλαδή του εγγραμματισμού στη σχολική κοινότητα, δεν έχει κατακτηθεί από την πλειοψηφία των παιδιών. Αυτό δεν είναι μόνο απόρροια του δύσκολου λεξιλογίου αλλά και της εσωτερικής δομής και διάρθρωσης του κειμένου». Γιατί; «Όσο απομακρυνόμαστε από τον αφηγηματικό λόγο και εισάγεται στα σχολικά εγχειρίδια ο επιστημονικός –έστω απλοποιημένος– δυσχεραίνει η προσπάθεια προσπέλασης. Τα παιδιά μας δεν υστερούν σε νοημοσύνη. Καλούνται όμως να διαχειριστούν την ύλη βιβλίων, κατά κανόνα ένα με δύο χρόνια πάνω από την ηλικία του μέσου μαθητή ενώ ο διαθέσιμος χρόνος αποτελεί πλέον αγαθό σε ανεπάρκεια. Αντί για την κάλυψη της ύλης, ας εστιάσουμε στην ικανότητα του παιδιού να κατανοεί τις ερωτήσεις, να δίνει απαντήσεις, αλλά και να διατυπώνει το ίδιο ερωτήσεις. Να επεξεργάζεται με αυτονομία τα δεδομένα του, να αντιλαμβάνεται τις μεταξύ τους σχέσεις. Η σταδιακή προσαρμογή του μαθητή σε όσο γίνεται περισσότερα και διαφορετικών ειδών κείμενα, μέσα από μία διαδρομή διαβαθμισμένης δυσκολίας και σύγχρονης διδακτικής προσέγγισης, υποστηρίζει τον στόχο».

Σε ό,τι αφορά τους εκπαιδευτικούς, ο κ. Ματσαγγούρας επισημαίνει: «Ενώ το να κατέχουν το αντικείμενο των σπουδών τους είναι προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ, από μόνη της δεν φτάνει. Αποτέλεσμα, όταν αποφοιτούν, να μην είναι έτοιμοι να διδάξουν. Απαραίτητη λοιπόν εδώ η βελτίωση καθώς και η συνεχής επιμόρφωσή τους αργότερα». Επιπλέον, ο μέχρι τώρα «πυροσβεστικός» ρόλος αντιμετώπισης των προβλημάτων πρέπει να εγκαταλειφθεί. «Αναγκαίος ο μεσο- και μακροπρόθεσμος προγραμματισμός, εγγύηση για συνοχή και συνέχεια στο βάθος όλης της σχολικής ζωής, επιτρέποντας παράλληλα πειραματισμούς, στο πλαίσιο των προκλήσεων της κάθε εποχής».

Ο ρόλος των γονέων

Την προαγωγή της γνώσης οφείλουν να υποστηρίξουν και οι γονείς. Πώς; «Μιλώντας από την αρχή στο παιδί επεξηγηματικά, ερμηνευτικά και σχολιαστικά, όχι μόνο καθοδηγητικά. Εμπλεκόμενοι στην εκπαιδευτική διαδικασία. Εκθέτοντάς το σε προσλαμβάνουσες, ανάλογες με την ηλικία του».

Πηγή: kathimerini.gr/Βασιλική Χρυσοστομίδου

Μυστικά για να μάθετε γρήγορα μια ξένη γλώσσα

Θέλετε να μάθετε μία ξένη γλώσσα αλλά σας φαίνεται… βουνό; Οι σύγχρονες έρευνες από τους επιστήμονες γλωσσολόγους θα σας βοηθήσουν να αλλάξετε γνώμη επί του θέματος. Σύμφωνα με τις τελευταίες μελέτες σας αρκεί να μάθετε μόνο 120 λέξεις και φράσεις για να συνεννοηθείτε στο 80% των γλωσσών που μιλιούνται αυτή τη στιγμή στην υφήλιο. Μπορεί να μην μπορέσετε να ανοίξετε… διπλωματική συζήτηση, ωστόσο θα καταλαβαίνετε πολλά πράγματα, ακόμα περισσότερο θα γίνεστε κατανοητοί στους ξένους, αφήστε που αν ξεκινήσετε συστηματικά να μαθαίνετε λέξεις και φράσεις από διάφορες γλώσσες μπορεί να γίνετε και εξπέρ, αφού με τις συμβουλές των γλωσσολόγων δεν χρειάζονται παρά μόνο έξι εβδομάδες εντατικής δουλειάς για να μάθετε τα «βασικά» μιας ξένης γλώσσας!

Το πιο δύσκολο, βέβαια, είναι η απομνημόνευση του λεξιλογίου. Εκεί υπάρχουν πολλές τεχνικές για να μάθετε μόνοι σας και να θυμάστε διάφορες λέξεις και φράσεις. Η πιο συνηθισμένη απ’ αυτές είναι «μία λέξη την ημέρα» (κυκλοφορεί και σε application σε διάφορες μορφές κινητών τηλεφώνων), ωστόσο το πανεπιστήμιο EFL (English Foreign Language) που έχει έδρα στη Σεούλ της Νότιας Κορέας διατύπωσε μια σειρά από «κανόνες», οι οποίες βοηθούν στην πιο γρήγορη εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας. Ποιοι είναι αυτοί;

Εφικτοί στόχοι

Το μυστικό για την εκμάθηση της ξένης γλώσσας είναι η συνεχής απασχόληση. Δεν ωφελεί να διαβάζετε 2-3 ημέρες το μήνα και να μαθαίνετε 200 λέξεις, αλλά να τις… ξεχνάτε μέχρι να πιάσετε το βιβλίο. Μικρά μαθήματα 10-15 λεπτών την ημέρα (όλοι έχουμε τόσο χρόνο να διαθέσουμε), στα οποία μπορείτε να μαθαίνετε έστω 5-10 καινούργια πράγματα, θα βοηθήσουν στο να μείνουν πολύ περισσότερα πράγματα στη μνήμη σας.

Ομάδες λέξεων

Το «μία λέξη την ημέρα» μπορεί να βοηθήσει, αλλά το μυαλό χρειάζεται κάτι πιο σύνθετο για να απομνημονεύσει. Μην μαθαίνετε «σκόρπιες» λέξεις από το λεξικό. Ομαδοποιήστε τις ανάλογα με το νόημά τους (π.χ. ονομασίες φρούτων, μέρη του σώματος, μήνες του χρόνου κτλ.). Αν καταφέρετε και τα «φτιάξετε» σε έτοιμες φράσεις, ακόμα καλύτερα.

Αποφεύγουμε τα αντίθετα

Μην μαθαίνετε μαζί τα αντίθετα. Το μυαλό δυσκολεύεται να καταχωρίσει το νόημα δύο εντελώς άγνωστων λέξεων και πολλές φορές τα μπερδεύει. Απομνημονεύστε μια λέξη και μάθετε την αντίθετή της σε μία εβδομάδα. Θα τη θυμηθείτε πολύ καθαρότερα και δεν θα έχετε αμφιβολία για το νόημά της.

Προθέματα και καταλήξεις

Αρκετές λέξεις διάφορων γλωσσών έχουν προθέματα και καταλήξεις, τα οποία μας βοηθούν να καταλάβουμε «εξ ορισμού» το νόημά τους ή το μέρος του λόγου, ώστε να θυμόμαστε μόνο το θέμα της λέξης και να την αναγνωρίζουμε ευκολότερα. Π.χ. η γαλλική λέξη desagreable, δυσάρεστος, έχει στην αρχή το αρνητικό πρόθεμα des- και στο τέλος την κατάληξη –able, που δηλώνει επίθετο.

Διάβασμα

Τίποτα δεν κάνει περισσότερο καλό από το να μάθουμε μία ξένη γλώσσα από το διάβασμα. Μην πάτε από την αρχή στα δύσκολα (λογοτεχνικά βιβλία κτλ.), προτιμήστε ένα περιοδικό ποικίλης ύλης, που είναι πιο ευανάγνωστο και ενδιαφέρον και θα σας φέρει σε επαφή με τη «ζωντανή» μεριά της γλώσσας που μαθαίνετε. Στην αρχή προσπαθήστε να καταλάβετε πολύ μικρά άρθρα, ακόμα και τις λεζάντες στις φωτογραφίες! Μην απογοητεύεστε όταν ανατρέχετε συνεχώς στο λεξικό. Σε λίγο καιρό θα διαβάζετε πολύ πιο άνετα.                                       

Πηγή: flowmagazine.gr/Αργύρης Παγαρτάνης

Γονείς και δάσκαλοι: Εχθροί ή σύμμαχοι;

Μήπως γράφετε εσείς τις εργασίες του παιδιού σας, το υπερφορτώνετε με εξωσχολικές δραστηριότητες ή έχετε υπερβολικές απαιτήσεις; Κι όμως, αυτά που περιμένει ο δάσκαλός του από εσάς είναι άλλα! 

Να μην κάνετε τις εργασίες του

Αντισταθείτε στον πειρασμό να ολοκληρώσετε ή να διορθώσετε την ορθογραφία του μόλις το παιδί πέσει για ύπνο, προκειμένου να μη «γίνει ρεζίλι» την επόμενη μέρα στην τάξη. Οι εργασίες που δίνονται για το σπίτι έχουν στόχο να βοηθήσουν το παιδί να κατανοήσει καλύτερα όσα έμαθε μέσα στη μέρα και δεν χρειάζεται να είναι αλάνθαστες. Αν δυσκολεύεται να καταλάβει κάτι, βοηθήστε το, αλλά σε καμία περίπτωση μην αναλάβετε εσείς τις υποχρεώσεις του. Αν διαπιστώσετε ότι οι εργασίες τού φαίνονται συστηματικά πάρα πολύ δύσκολες, ενημερώστε το δάσκαλο ή τη δασκάλα του.

Να μην απαιτείτε να είναι πάντα «τέλειο»

Τα παιδιά μαθαίνουν εξίσου από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους. Δείξτε έμπρακτα στο παιδί σας ότι δεν σας απογοητεύει όταν κάνει λάθη και εκμεταλλευτείτε τέτοιες ευκαιρίες για να του διδάξετε τι μπορεί να μάθει μέσα από κάθε λάθος και ότι πρέπει να προσπαθεί περισσότερο για να το διορθώσει. Ένα παιδί το οποίο δέχεται συνεχώς αρνητική κριτική για τα λάθη του, παραιτείται από τη διαδικασία της μάθησης και αποκτά χαμηλή αυτοεκτίμηση. Επίσης, δεν είναι ποτέ ευχαριστημένο με τον εαυτό του και αγχώνεται πολύ εύκολα με καθετί που σχετίζεται με τη μάθηση.

Να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες

Όσο έξυπνο, ετοιμόλογο και ταλαντούχο κι αν σας φαίνεται το παιδί σας, πρέπει να παραδεχτείτε ότι οι πιθανότητες να μεγαλώνετε τον επόμενο Αϊνστάιν είναι μικρές. Μην εκνευρίζεστε εάν δυσκολεύεται στη γεωμετρία και μην αντιμετωπίζετε με καχυποψία τους εκπαιδευτικούς εάν σας πουν ότι το παιδί σας είναι ένας μέτριος μαθητής. Είναι ωραίο να περιμένει κανείς το καλύτερο από το παιδί του, αλλά είναι ακόμα σπουδαιότερο να είναι ρεαλιστής και να μη συγκρίνει το παιδί του με άλλα. Κάθε παιδί έχει τα δικά του ταλέντα και αυτά πρέπει να αναπτύξει, πάντα με γνώμονα την αγάπη και την ενθάρρυνση και όχι την καταπίεση και τον εξαναγκασμό.

Να κλείσετε την τηλεόραση

Δεν είναι ότι κάνει κακό στο παιδί, απλά ο χρόνος που περνάει μπροστά στην οθόνη είναι χαμένος χρόνος. Περιορίστε τον στις δύο το πολύ ώρες την ημέρα και εκμεταλλευτείτε τις υπόλοιπες για να παίξετε, να διαβάσετε βιβλία, να κάνετε βόλτες μαζί με το παιδί. Προσέξτε ιδιαίτερα τι βλέπει στην τηλεόραση το βράδυ, γιατί έχει παρατηρηθεί ότι οι έντονες ή βίαιες σκηνές μπορούν να διαταράξουν τον ύπνο του και ένας μαθητής που δεν έχει κοιμηθεί καλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα αποδώσει καλά την επόμενη μέρα στην τάξη.

Να μην στερείτε τον ελεύθερο χρόνο του

Σίγουρα θέλετε το καλύτερο για το παιδί σας, όμως με το να το γράψετε ταυτόχρονα σε δύο ξένες γλώσσες, κολυμβητήριο, πιάνο και ζωγραφική δεν θα του προσφέρετε περισσότερα εφόδια για τη ζωή. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να έχετε ένα παιδί που τρέχει από τη μία δραστηριότητα στην άλλη μετά το σχολείο, με αποτέλεσμα στο τέλος της μέρας να είναι κουρασμένο, εκνευρισμένο και αγχωμένο. Να θυμάστε ότι τα πρώτα χρόνια του σχολείου ο ελεύθερος χρόνος και το δημιουργικό παιχνίδι είναι πιο πολύτιμα από οποιαδήποτε έξτρα γνώση.

Να έχετε εμπιστοσύνη στους δασκάλους του

Φαντάζομαι ότι μάλλον δεν θα εκτιμούσατε ιδιαίτερα ένα δάσκαλο που στην καθιερωμένη συνάντησή σας, για να συζητήσετε την πρόοδο του παιδιού σας, έπαιρνε την πρωτοβουλία να σας κάνει υποδείξεις για το πώς να «κάνετε τη δουλειά σας». Το ίδιο ακριβώς ισχύει και αντίστροφα. Κανένας δάσκαλος δεν περιμένει από εμάς να μάθει πώς να κάνει τη δική του δουλειά. Ευτυχώς, έχουν όλοι λάβει την απαραίτητη εκπαίδευση, πολλοί έχουν ιδιαίτερα σημαντική εμπειρία και οι περισσότεροι αγαπούν τόσο τη δουλειά τους ώστε να μπορούν να την κάνουν με συνέπεια, ευαισθησία και εξαιρετικά αποτελέσματα.

Πηγή: imommy.gr

Της Ελένης Καραγιάννη με τη συνεργασία της Μαρίας Σκαπέρα (M. Ed. ψυχοπαιδαγωγός – εκπαιδευτική σύμβουλος).